درسهایی از قرآن و حدیث

✅ طی حکمی حجت الاسلام و المسلمین محمد علی فتحی به عنوان  دبیر اجرایی بنیاد بین المللی غدیر استان البرز، معرفی شد.

👌مشروح خبر را با کلیک روی عکس زیر زیر بخوانید👇:

اشاره

ابومحمد علیه السلام عابدترین مردم بود و در برخوردهای اجتماعی، با دوست و دشمن با اخلاق پسندیده برخورد می کرد. وی این خصایل نفسانی را از جدش پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله به ارث برده بود. در فصل دوم به برخی ویژگی های اخلاقی و فردی ایشان که او را از مردم زمان خویش ممتاز ساخته بود، اشاره می شود.

عبادت و نماز

امام عسکری علیه السلام عابدترین شخص عصر خود بود. بیشتر از همگان فرمانبردار دستورات خداوند بود و شب هایش را به نماز و تلاوت قرآن و عبادت خدا می گذراند.

«محمد شاکری» می گوید: امام علیه السلام در محراب عبادت می نشست و سجده می کرد. من می خوابیدم و بیدار می شدم، او هنوز در حال سجده بود[1].

هیبت و شکوه

امام عسکری علیه السلام اخلاقی نیکو و پسندیده و هیبت و شکوه خاصّی داشت. «احمد بن عبیدالله بن خاقان»، وزیر دربار معتمد عباسی، که از دشمنان سرسخت علویان بود و در بدنام کردن آنان می کوشید در این باره می گوید:

در سرّمن رأی _ سامراء _ هیچ کس از علویان را همچون حسن بن علی بن محمد بن الرضا علیه السلام نه دیدم و نه شناختم. در وقار و سکوت و عفاف و بزرگواری و کرم  میان خاندانش و نیز نزد سلطان و تمامی بنی هاشم همتایی چون او ندیدم. بنی هاشم او را بر سال خوردگان و توانگران خویش مقدم می دارند. درباره او از کسی از بنی هاشم و فرماندهان و دبیران و داوران و فقیهان و دیگر مردمان تحقیق نکردم جز آنکه او را در نزد آنان، در غایت شکوه و ابهّت و جایگاهی والا و گفتاری نکو یافتم و دیدم که وی را بر خاندان و مشایخش و دیگران مقدّم می شمارند و دوست و دشمن از او تمجید می کنند[2].

سخاوت و بخشش

نگاه خاندان رسالت به مسائل مادی و زندگی دنیایی به گونه ای بود که بتوانند با خشنودی پروردگار، مشکلات مردم را حل کنند. بنابراین در موارد رضایت پروردگار از مصرف دارایی و ثروت خود دریغ نمی کردند. برای نمونه دو مورد از بذل و بخشش های امام عسکری علیه السلام را یادآور می شویم:

1. شخصی به نام «محمد بن علی عباسی» می گوید: در سر راه عبور امام عسکری علیه السلام به او عرض حاجت کردم. همین که امام از وضع زندگی من آگاهی یافت، به پیشکار مخصوص خود فرمود: هر چه داری به او بده! او صد دینار طلا با خود همراه داشت که به من بخشید[3].

2. «ابویوسف» _ شاعر متوکل عباسی _ روایت کرده است: پسری برایم زاده شد در حالی که تنگ دست بودم. به عده ای یادداشت نوشتم و از آنان کمک خواستم. با ناامیدی بازگشتم. بر گرد خانه امام حسن عسکری علیه السلام یک دور چرخ زدم و به سوی در رفتم که ناگهان ابوحمزه که کیسه ای سیاه در دست داشت، بیرون آمد. درون کیسه چهارصد درهم بود. او گفت:

سرورم می گوید: این مبلغ را برای نوزادت خرج کن که خداوند در او برای تو برکت قرار دهد[4].

زهد و پارسایی

کامل بن ابراهیم می گوید: به منظور پرسش سؤالی خدمت امام عسکری علیه السلام رفتم. همین که به حضور ایشان مشرف شدم، دیدم آن بزرگوار لباس های سفید و بسیار عالی پوشیده است. با خود گفتم: این آقا که ولیّ و حجت خداست، لباس های بسیار نیکو می پوشد، آن گاه به ما دستور می دهد تا با برادران دینی خود مواسات و از پوشیدن این گونه لباس ها خودداری کنیم؟!

ناگاه دیدم آن برگزیده خدا با تبسّم آستین ها را بالا زد و ساق دست خود را برهنه کرد. وقتی نگریستم، دیدم وی لباس بسیار خشن و زبری زیر لباس های خود پوشیده است. آن گاه فرمودند: به خدا سوگند! این لباس زبر و خشن را برای خدا و این لباس نیکو را برای شما پوشیده ام[5].

 [عیون أخبار الرضا علیه السلام] جَعْفَرُ بْنُ نُعَیْمِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ:

ما رَأَیْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام جَفَا أَحَداً بِکَلَامِهِ قَطُّ وَ مَا رَأَیْتُ قَطَعَ عَلَی أَحَدٍ کَلَامَهُ حَتَّی یَفْرُغَ مِنْهُ وَ مَا رَدَّ أَحَداً عَنْ حَاجَةٍ یَقْدِرُ عَلَیْهَا وَ لَا مَدَّ رِجْلَیْهِ بَیْنَ یَدَیْ جَلِیسٍ لَهُ قَطُّ وَ لَا اتَّکَأَ بَیْنَ یَدَیْ جَلِیسٍ لَهُ قَطُّ وَ لَا رَأَیْتُهُ شَتَمَ أَحَداً مِنْ مَوَالِیهِ وَ مَمَالِیکِهِ قَطُّ وَ لَا رَأَیْتُهُ تَفَلَ قَطُّ وَ لَا رَأَیْتُهُ یُقَهْقِهُ فِی ضَحِکِهِ قَطُّ بَلْ کَانَ ضَحِکُهُ التَّبَسُّمَ وَ کَانَ إِذَا خَلَا وَ نُصِبَتْ مَائِدَتُهُ أَجْلَسَ مَعَهُ عَلَی مَائِدَتِهِ مَمَالِیکَهُ حَتَّی الْبَوَّابِ وَ السَّائِسِ وَ کَانَ علیه السلام قَلِیلَ النَّوْمِ بِاللَّیْلِ کَثِیرَ السَّهَرِ یُحْیِی أَکْثَرَ لَیَالِیهِ مِنْ أَوَّلِهَا إِلَی الصُّبْحِ وَ کَانَ کَثِیرَ الصِّیَامِ فَلَا یَفُوتُهُ صِیَامُ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ فِی الشَّهْرِ وَ یَقُولُ ذَلِکَ صَوْمُ الدَّهْرِ وَ کَانَ علیه السلام کَثِیرَ الْمَعْرُوفِ وَ الصَّدَقَةِ فِی السِّرِّ وَ أَکْثَرُ ذَلِکَ یَکُونُ مِنْهُ فِی اللَّیَالِی الْمُظْلِمَةِ فَمَنْ زَعَمَ أَنَّهُ رَأَی مِثْلَهُ فِی فَضْلِهِ فَلَا تُصَدِّقُوهُ [1] .

ترجمه:

عیون اخبارالرضا: ابراهیم بن عباس می‌گوید:

1. هرگز ندیدم حضرت رضا علیه السّلام با سخن خود کسی را برنجاند
2. و هرگز ندیدم سخن کسی را قطع کند تا او صحبت خود را تمام می‌کرد
3.  و هرگز محتاجی را که قدرت رفع حاجتش را داشت، رد نکرد.
4.  هرگز پاهای خود را مقابل کسی که نشسته بود دراز نمی کرد
5. و در مقابل کسی که نشسته بود، تکیه نمی کرد
6.  و هرگز غلامان خود را ناسزا نمی گفت
7.  و ندیدم که آب دهان به زمین بیندازد،
8.  و هرگز در موقع خنده قهقهه نمی زد، بلکه خنده آن جناب تبسم بود.
9. در خلوت سفره اش را که می‌گستردند،
10.  غلامان خود و حتی دربان‌ها و مهتر چهارپایان را بر سفره خویش می‌نشاند.
11.  شب‌ها کم می‌خوابید و بسیار بیدار بود.
12.  بیشتر شب‌ها از ابتدای شب تا صبح، شب زنده دار بود.
13.  بسیار روزه می‌گرفت.
14.  روزه سه روز در ماه از او فوت نمی شد و می‌فرمود: این سه روز، روزه تمام عمر است.
15. بسیار کار خیر می‌کرد
16.  و در پنهانی صدقه می‌داد. بیشتر در شب‌های تاریک چنین کاری را می‌کرد.
17.  هر کس بگوید که چون او کسی را از نظر مقام و شخصیت دیده است، باور نکنید.

خیلی ها آرزو  دارند فرزندف همسر، دوست، رئیس، همسایه و ... صالح داشته باشند و برای رسیدن به این آرزو دعا می کنند و از دیگران هم می خواهند که برایشان دعا کنند.

تلاش افراد در انسان صالح شدن و یافتن او، بسته به شناخت ویژگی های فرد صالح دارد.

 در پاسخ به سؤال که چه کسی فرد صالح است از رسول گرامی اسلام که از جانب خدای مهربان سخن می گوید، روایتی نقل شده که با هم آن را می خوانیم:

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

 یا عَلیُّ وَ لِلصّالِحِ ثَلاثُ عَلاماتٍ:

1. یُصْلِحُ ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللّه ِ تَعالی بِالْعَمَلِ الصّالِحِ
2. وَ یُصْلِحُ دینَهُ بِالْعِلْمِ
3. وَ یَرْضی لِلنّاسِ ما یَرْضی لِنَفْسِهِ[1]؛

ای علی! انسان صالح سه نشانه دارد:

1.  با عمل صالح، میان خود و خداوند را اصلاح می کند،
2. با علم، دینش را اصلاح می نماید
3. و برای مردم، همانی را می پسندد که برای خود می پسندد.

18 سال است از شهر دیالمه با سن 99 سالگی پیاده به زیارت اربعین می آید.

آری عشق چنین است.

دریافت
مدت زمان: 55 ثانیه

 وقتی به برخی در خصوص گناهانی که مرتکب می شوند تذکر می دهیم می گوید:

این مسأله شخصی است و به شما ربطی ندارد.

نمونه این جمله هنگام تذکر به  بی حجاب، روزه خوار، قانون شکنان و محرم و نامحرم نشناسها و... می شنوید.

براستی آیا گناهان افراد، مسأله شخصی است؟

برای پاسخ به این سوال باید قید شخصی بودن توضیح داده شود و بعد بررسی شود که آیا گناهان یاد شده و مشابهش چه اندازه در تعریف قرار می گیرد.

منظور از شخصی بودن چیزی این است که آن چیز، ارتباطی با دیگران ندارد، حق فردی است، اجتماعی محسوب نمی شود،  عمومی نیست، مالکیت و انتفاع فردی دارد و دیگران چنین حقی ندارند.

با بررسی گناهان، می بینیم که به دلیل تاثیر گذاری آنها بر هم افراد جامعه و اطرافیان و اجتماع و در معرض عمومی بودن، و تخریب محیط و حقوق سایرین، اتفاقا این گناهان، شخصی محسوب نمی شود.

 تازه اگر این گناهان شخصی بود،خداوند به انسان مؤمن دستور نمی داد دربرابر گناهان عکس العمل نشان دهند.

در طول تاریخ امر به معروف و نهی از منکر بوده و این نشان می دهد که گناهان افراد فقط جنبه فردی ندارد بلکه مثل یک ویروس واگیردار، انسان ها و محیط سالم را خراب و وضعیت بدان جامعه را بدتر می کند.

جالب است بدانید نظام موجود در عالم ، نظام ارتباطی است که به احسن وجه بوجود آمده و هر رفتاری و کرداری بر کل عالم تاثیر می گذارد.

مثلاً دروغ هم فرد را خراب می کند هم دیگران را و هم ساکنان آسمانها و فرشتگان را آزار می دهد.

به این فرموده رسول گرامی اسلام دقت کنید:

المومن اذا کذب بغیر عذر لعنه سبعون الف ملک و خرج من قلبه نتن حتی یبلغ العرش فیلعنه حمله العرش[1].

آن گاه که شخص مومن، بدون عذر دروغ گوید، هفتاد هزار فرشته او را لعنت می کنند و از قلب او بوی گندی بیرون می‌آید که به عرش می‌رسد؛ آن گاه حاملان عرش الاهی نیز او را لعن می‌کنند.

گناهکار نمی داند که او در وهله اول توهین به خدا می کند و در مراتب پایین تر، به بندگان و موحدان درگاه ربوبی جسارت می کند.

اگر بندگان الهی به گناهکار تذکر ندهند، نشان می دهد که از خدا و اوامر او حمایتی ندارند و این خلاف توحیدعملی است.

محمد علی فتحی

            .

چندی پیش دلنوشته دختر یک طلبه که در کانال فقاهت منتشر شده است موجب ناراحاتی و تعجب دوستاران روحانیت گردید.

اخیرا سایت فقاهت و دوستان فعال در آن موضوع عدم ضرورت لباس روحانیت را با شگرد های مختلف طرح کرده اند.

 یکی از این روش ها استفاده از احساسات خانواده های طلاب خصوصا فرزندان طلبه برای دردسر ساز بودن این لباس - که به تعبیر مقام معظم رهبری قلعه ای است که هنوز دشمن آن را نتوانسته فتح کند- است.

در پاسخ به این دلنوشته  عرض می کنیم:

۱. اتفاق ناخوشایندی که برای این دختر پیش آمده جزو نوادر محسوب می شود.

۲. با یک واقعة ما، اصل یک قضیه کلیه( لباس مقدس روحانیت) را که در طول تاریخ تاثیرگذارترین بوده، نمی شود نفی کرد.

۳. کاش این دختر عزیزم متوجه می شد که در کنار این همه هجمه به روحانیت، قداست و جایگاه پدرعالم از پدر جاهل بالاتر است.

قال تعالی: أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ (الزمر:۹)

آیا (چنین کسی با ارزش است یا) کسی که در ساعات شب در حال سجده و قیام به عبادت مشغول است و از عذاب آخرت می ترسدو به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا کسانی که می دانند باکسانی که نمی دانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکر می شوند»

دخترم! دختران ناآگاه همکلاسی شما، جاهلانی از فرزندان جاهلان بودند و مقایسه خودتان به عنوان فرزند عالم، با فرزند جاهل دون شأن شماست.

۴. مهم این است که انسان از چشم خدا نیفتند.

به قول سعدی:

گر من از چشم همه خلق بیفتم سهل است

تو میندازه که مخذول تو را ناصر نیست

۵. دخترم بجای اینکه غصه متلک ها را بخوری، از پدرت حمایت کن و روشنگری نما و پشت پدرت را بگیر و بدان که خوبان همیشه در معرض یاوه گویی جاهلان بوده اند و صبر دربرابر این ناملایمات بی اجر نخواهد بود.

وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلَامٌ عَلَیْکُمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ (القصص:۵۵) 

و هرگاه سخن لغو و بیهوده بشنوند، از آن روی می گردانند و می گویند:

«اعمال ما از آنِ ماست و اعمال شما از آن خودتان. سلام بر شما (سلام وداع). ما خواهان جاهلان نیستیم. »

۶. دخترم مگر تعداد کسانی که توهین به شما و پدرتان می کنند چند نفرند؟ آیا تعداد بیشماری کسانی که به احترام پدرتان شما را اکرام می کنند را ملاحظه فرموده اید؟

۷. اما مدیران محترم کانال فقاهت بجای طرح وقایع تلخ اتفاق افتاده که یک امر طبیعی در جریان تبلیغ دین محسوب می شود، به بیان جایگاه رفیع تبلیغ و مشکلات و مصائب این راه و ارائه راهکار بپردازند نه اینکه از احساسات یک دختر مظلوم برای پیش برد اهداف خود یعنی حذف لباس روحانیت، اقدام نمایند.

 مگر به دختر بزرگترین مبلغ دین حضرت صدیقه کبری و زینب الکبری و سایر مخدرات اهل البیت علیهم السلام توهین نکردند؟!

۸. در آخر به مدیران محترم کانال فقاهت توصیه امیرالمؤمنین(ص) را یادآور می شوم:

کَلامُکُمْ یُوهِیَ الصُّمَّ الصِّلابَ، وَ فِعْلُکُمْ یُطْمِعُ فِیکُمُ الاْعْدَاءَ!(خطبه۲۹نهج البلاغه)

سخنان (داغ) شما، سنگ هاى سخت را درهم مى شکند، ولى اعمال (سُست) شما دشمنانتان را به طمع مى اندازد.

محمد علی فتحی

تحولات اخیر عراق اگرچه به ادعای تطاهرکنندگان در اعتراض به سیاست اقتصادی دولت وقت است ولی شعارها و مطالبات لیدرها و فعالان اصلی ورای این را نشان می دهد.

جریان صهیونیسم و آمریکائیها و سعودی ها و بعثی ها با شکست از جبهه مقاومت، اینک در آستانه حماسه پیاده روی اربعین حسینی، با طیف عظیم پیروان اهل البیت علیهم السلام مواجه هستند. 

تشکل عظیم و میلیونی اربعین حسینی، قدرت طرفداران خاندان عصمت را که با محور عزتمندی در همه عرصه ها شکل داده، با اندیشه های شیطانی گروه های معاند هم سو نیست. 

جریان شیطانی به دلیل احساس خطر، دست به اختلاف افکنی درونی در عراق کرده تا با ایجاد نا امنی، بتواند حماسه اربعین را تحت الشعاع قرار دهد.

عدم حمایت گروه ها و احزاب سیاسی عراق از تظاهرات اخیر، نشان می دهد که قاطبه مردم عراق از تحرکات منافقان داخلی ناراضی اند.

 در این بین، مرجعیت دینی شیعه و سنی با راهنمایی مردم و دعوت مردم به آرامش، می توانند جلوی دشمن را بگیرند.
             

محمد علی فتحی