محمد علی فتحی

▫️اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ وَ قِیَامِی فِیهِ قِیَامَ الْقَائِمِینَ وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِینَ وَ هَبْ لِی جُرْمِی فِیهِ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ وَ اعْفُ عَنِّی یَا عَافِیا عَنِ الْمُجْرِمِینَ.

▫️خدایا روزه ام را در این ماه روزه روزه داران قرار ده، و شب زنده داری ام را شب زنده داری شب زنده داران، و بیدارم کن در آن از خواب بی خبران، و ببخش گناهم را در آن ای معبود جهانیان، و از من درگذر،  ای درگذرنده از گنهکاران».

👌شرح اجمالی: 

۱. در این دعا از خدا درخواست #روزه_داری_واقعی و #قیام_واقعی شده است که به ظاهر منظور از قیام، #عبادت در شب با #نماز و #مناجات خواندن است ولی معنای فراتری نیز می شود تصور کرد و آن اقدام برای انجام کارها برای رضای خداست یعنی #قیام_لله در همه امور.
۲. درخواست #بیداری و خروج از حالت #غفلت نیز نشان می دهد در روز اول عوامل غفلت زا سراغ ما بیایند.
غفلت از حقیقت #گوهر خویش، غفلت از #خالق یکتا و غفلت از #مقصد نهایی یعنی #آخرت و غفلت از هرچه که مانع رسیدن ما به #قرب الی الله است. 
۳. غفلت، صیدگاه شیطان است و انسان مومن در حالت غفلت به #مسلخ_شیطان کشیده می شود.
۴. مهمترین عامل غفت زدا، #ذکر_الله است و در مصادیق #ذکر چیزی بالاتر از #قرآن وجود ندارد.
۵. #قرائت و توجه به آیات قرآنی و خصوصا ذکر برخی آیات بیدار کننده و تاثیر گذار، می تواند حال غفلت را از بین ببرد.
۶. در ذیل فراز، از خدای مهربان درخواست #عفو می شود تا به روزه دار بفهماند که اگر مبتلا به گناه شدی نا امید نباش و باز در خانه #معبود را بزن و از او در پاکی از معصیت مدد بگیر.

#حاج_فتحی
#شرح_دعای_روز_اول

سلسله مباحث شرح حکمت های نهج البلاغه به بیان حجت الاسلام و المسلمین فتحی:

با کلیک روی هر حکمت شرح را گوش دهید

شرح حکمت 87

شرح حکمت 95

شرح حکمت 25

شرح حکمت 1

امام جواد علیه السلام: 

▫️أفضَلُ أعمالِ شیعَتِنَا انتِظارُ الفَرَجِ.

حضرت عبد العظیم علیه السلام از امام جواد علیه السلام چنین روایت مى کند: 

▫️برترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج [ظهور امام زمان علیه السلام] است. 

📚کمال الدین، ص ۳۷۷.

👌 نکته:

▫️امام مثل در مهربان می ماند.

▫️بچه خوب این پدر باشیم، فرجش تحقق می‌یابد.

▫️مؤمن و صالح باشیم.

از یاسر، خادم مأمون روایت شده است: که زمانی، حضرت رضا(علیه‌السلام) وارد قصر حمید بن قحطبه شد، لباس را از تن بیرون آورد و به حمید داد، حمید آن را برای شستن به کنیز خود داد؛

اندکی نگذشت که کنیز آمد و رقعه‌ای با او بود، رقعه را به حمید داد و گفت: در گریبان لباس ابوالحسن یافتم. حمید به حضرت گفت: فدای شما گردم این‌ جاریه دست نوشته‌ای در گریبان پیراهن شما یافته، چیست؟

فرمود: تعویذی [دعای پناه‌جویی] است که آن را از خود دور نمی‌کنم، حمید گفت: ممکن است ما را به آن مشرّف کنی؟ فرمود: این تعویذی است که هرکه در گریبان خود نگاه دارد بلا از او دفع می‌شود و برای او نگاهداری، از شیطان رجیم است. آنگاه تعویذ را بر حمید خواند:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ ، بِسْمِ اللّٰهِ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمٰنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیّاً ، أَوْ غَیْرَ تَقِیٍّ ، أَخَذْتُ بِاللّٰهِ السَّمِیعِ الْبَصِیرِ عَلَىٰ سَمْعِکَ وَبَصَرِکَ ، لَاسُلْطانَ لَکَ عَلَیَّ وَلَا عَلَىٰ سَمْعِی ، وَلَا عَلَىٰ بَصَرِی ، وَلَا عَلَىٰ شَعْرِی ، وَلَا عَلَىٰ بَشَرِی ، وَلَا عَلَىٰ لَحْمِی ، وَلَا عَلَىٰ دَمِی ، وَلَا عَلَىٰ مُخِّی ، وَلَا عَلَىٰ عَصَبِی ، وَلَا عَلَىٰ عِظامِی ، وَلَا عَلَىٰ مالِی ، وَلَا عَلَىٰ مَا رَزَقَنِی رَبِّی ، سَتَرْتُ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ بِسِتْرِ النُّبُوَّةِ الَّذِی اسْتَتَرَ أَنْبِیاءُ اللّٰهِ بِهِ مِنْ سَطَواتِ الْجَبابِرَةِ وَالْفَراعِنَةِ، جَبْرَئِیلُ عَنْ یَمِینِی ، وَمِیکائِیلُ عَنْ یَسارِی ، وَ إِسْرافِیلُ عَنْ وَرائِی ، وَمُحَمَّدٌ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ أَمامِی ، وَاللّٰهُ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ ، یَمْنَعُکَ مِنِّی وَیَمْنَعُ الشَّیْطانَ مِنِّی . اللّٰهُمَّ لَا یَغْلِبُ جَهْلُهُ أَناتَکَ أَنْ یَسْتَفِزَّنِی وَیَسْتَخِفَّنِی . اللّٰهُمَّ إِلَیْکَ الْتَجَأْتُ ، اللّٰهُمَّ إِلَیْکَ الْتَجَأْتُ ، اللّٰهُمَّ إِلَیْکَ الْتَجَأْتُ[1].

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است، به نام خدا، من از تو به خدای رحمن پناه می‌برم اگر پرهیزگار باشی، یا غیر پرهیزگار، بستم به خدا شنوای بینا، گوش و دیده‌ات را، تو را تسلّطی بر من نیست و نه بر گوشم و نه بر چشمم و نه بر مویم و نه بر پوستم و نه بر گوشتم و نه بر خونم و نه بر مُخم و نه بر عصبم و نه بر استخوانم و نه بر دارایی‌ام و نه بر آنچه پروردگارم نصیبم نموده، پوشاندم بین خود و بین تو را به پوشش نبوّت که پیامبران خود را به آن پوشاندند، از حملات گردنکشان و فرعون‌ها، جبرئیل از جانب راستم و میکائیل از چپم و اسرافیل از پشت سرم و محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) از پیش رویم، خدا آگاه بر من است، تو را از من باز می‌دارد، شیطان را از من باز می‌دارد، خدایا نادانی‌اش بر بردباری‌ات غلبه نمی‌کند تا آرامشم را برهم زند و سبکم شمارد، خدایا پناهنده به تو شدم، خدایا پناهنده به تو شدم، خدایا پناهنده به تو شدم.

حکایت عجیب حرز امام رضا(علیه‌السلام(:

برای این حرز حکایت عجیبی است که آن را ابوالصّلت هروی [چنین] روایت کرده: مولایم علی بن موسی‌الرضا(علیه‌السلام) روزی در منزلش نشسته بود، فرستاده مأمون بر او وارد شد و گفت: امیر تو را می‌طلبد.

امام برخاست و به من گفت: مأمون در این وقت مرا نمی‌طلبد مگر برای کاری سخت و به خدا نمی‌تواند به من آسیبی برساند، به خاطر این کلمات که از جدّم رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به من رسیده.

ابوالصّلت گفت: همراه امام نزد مأمون رفتم، چون نظر حضرت به مأمون افتاد، این حرز را تا آخر خواند. وقتی که حضرت برابر مأمون قرار گرفت، مأمون به‌جانب آن بزرگوار نگریست و گفت: ای ابوالحسن، دستور داده‌ام صد هزار درهم به حضرتت بدهند و هر حاجتی داری بنویس.

چون امام برگشت، مأمون نظر در قفای امام کرد و گفت: اراده کردم من و اراده کرده است خداوند و آنچه خداوند اراده کرده بهتر بوده.

امام صادق علیه السلام: 

إیّاکُم وهؤلاءِ الرؤساءَ الذینَ یَتَرأّسُونَ، فَوَاللّه ِ ما خَفَقَتِ النِّعالُ خَلفَ رَجُلٍ إلّا هَلَکَ وأهلَکَ. 

امام صادق علیه السلام:

 از این سران ریاست پیشه بپرهیزید ؛ زیرا به خدا سوگند که کفشها در پى مردى به صدا در نیاید مگر آن که او هلاک شود و دیگران (پیروانش) را نیز به هلاکت اندازد. 
_______________

📚الکافی: ج۲/۲۹۷ص/ح۳

 
👌نکته:

۱. کسی که به دنبال ریاست است دو مشکل عمده دارد:
- خودش را برتر از دیگران می داند.
- خودخواهی وجودش را گرفته است.

۲. عجب و استکبار دو خصلت ویرانگر هستند که ذره ای از آن، دل را خراب کرده و انسان را از چشم خدا می اندازد.

۳. قبول مسئولیت غیر ریاست طلبی است. عاشق ریاست به دنبال خدمت نیست بلکه به دنبال برتری جویی است.

 
۴. مسئولیت پذیری اگر خالصانه نباشد انسان را به ریاست طلبی می کشاند.

۵. در سنگین ترین و مهمترین مسئولیت ها انابه به درگاه ربوبی و مناجات و تضرع به درگاه خدا و کثرت یاد خدا و معاد انسان را سالم نگه می دارد.

✍️ محمد علی فتحی

امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

 دوامُ الْغَفْلَةِ یُعْمِى الْبَصیرَةَ.

 غفلت پیوسته، بصیرت را کور گرداند.

📚شرح غررالحکم، ج ۴، ص ۲۲.

👌نکته:

۱. غفلت به معنی فراموشی جایگاه و منزلت، ارزش ها، ساحت های الهی و ساخت های انسانی است.

۲. این بیماری چون سرمایه های وجودی را تحت الشعاع قرار می دهد، و باعث تخدیر، اضمحلال و یا نابودی آنان می شود، باید مورد علاج قرار گیرد.

۳. در برخی روایات، مستی غفلت را بدتر از مستی خمر و شراب دانسته اند.

۴. انسان غافل در معرض شکار دو دشمن خطرناک است: نفس اماره و دیگری شیطان رجیم.

۵. استراتژی شیطان در مواجه با انسان، غفلت زایی است. او با ایجاد غفلت بستر گمراهی و ندیدن حق و راه مستقیم را فراهم می کند.

۶. ذکر، موعظه، مناجات، یاد مرگ سه عنصر مهم در غفلت زدایی و نیز پیشگیری از غفلت است.

۷. ادامه غفلت، کوری دل را در پی دارد و کوری دل ممکن است انسان را در برابر خدا و ولی خدا بکشاند.

۸. ذکر دائمی و انابه به درگاه ربوبی مهمترین وظیفه مؤمن است.

۹. جامعه غافل در معرض تهدید قرار دارد و معنویت، زندگی قرآنی می تواند جامعه را از غفلت دور نگه دارد.

۱۰‌. تمام تلاش دشمنان انقلاب و اسلام ایجاد بسترهای غفلت برای مردم ما است.

۱۱. نشانه ابتلا به غفلت دوری از ارزشهای الهی در تمام ابعاد زندگی است.

✍ محمد علی فتحی

امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

حُبُّ الرِّئاسَةِ شاغِلٌ عَن حُبِّ اللّه ِ سُبحانَهُ.

امام على علیه السلام در حکمت هاى منسوب به ایشان:

 ریاستْ دوستى، از دوستى خداى سبحان باز مى دارد.

📚شرح نهج البلاغة: ۲۰ / ۳۰۷ / ۵۱۹.

نکته:

به نظر می رسد فرمایش امام ناظر بر ریاستی است که منشأش حب الدنیا و جهل بود و الا ریاست به معنای عامش که  از مصادیق آن ریاست الهی باشد که در ولایت و امامت خود را نشان می دهد نیست.

مهمترین اثر ریاست مذموم، غفلت زایی آن است. رئیس بی تقوا مشغول حفظ جایگاه، طمع، تکبر، فخر فروشی، خودمنشی و ظلم می شود و یکی از این عوامل برای نابودی ایمان او کافی است.

👌 دقت کنید:

امام صادق علیه السلام:

إیّاکُم وهؤلاءِ الرؤساءَ الذینَ یَتَرأّسُونَ، فَوَاللّه ِ ما خَفَقَتِ النِّعالُ خَلفَ رَجُلٍ إلّا هَلَکَ وأهلَکَ.

امام صادق علیه السلام:

از این سران ریاست پیشه بپرهیزید ؛ زیرا به خدا سوگند که کفشها در پى مردى به صدا در نیاید مگر آن که او هلاک شود و دیگران (پیروانش) را نیز به هلاکت اندازد.

📚 الکافی: ۲/۲۹۷/۳

 از این حدیث استفاده می شود که حتی نا خودآگاه و با رفتار اطرافیان  ریاست  طلب، اخلاق او تغییر یافته و او به خاطر  احساس  بزرگی  کاذب هم خود را در وادی  کبر می اندازد و هم دیگران را مبتلا کرده و  بیمار می کند.

چاره چیست؟

مراقبت کنیم  احساسات و  جو  حاکم از سمت دوستان و یا جامعه، ما را به سمت پذیرش  ریاست نکشاند بلکه تا  حجت  شرعی که با  عقلانیت و بر اساس  تفکر و ت عمق و  توجه و  تدبر به دست آمده برایمان تمام نشد، اقدام به پذیرش ریاست نکنیم و بعد از پذیرفتن مسئولیت،  انابه به درگاه الهی و توجه به حالات روحی خود داشته باشیم.

✍ محمد علی فتحی

عامل اصلی فتنه در روزهای اخیر برای مردم شریف ایران اسلامی آشکار است که چیست.

این تصور که فتنه گراز عواقب فتنه در امان خواهد ماندف خیال باطل است.

فتنه می خوابد و روسیاهی برای فتنه گران خواهد ماند.

الامام اصادق علیه السلام:

مَنْ أَیْقَظَ فِتْنَةً فَهُوَ أُکُلُهَا^[1] .

هر کس فتنه‌اى را برانگیزد خودش طعمه آن فتنه خواهد شد.

خیلی ها آرزو  دارند فرزندف همسر، دوست، رئیس، همسایه و ... صالح داشته باشند و برای رسیدن به این آرزو دعا می کنند و از دیگران هم می خواهند که برایشان دعا کنند.

تلاش افراد در انسان صالح شدن و یافتن او، بسته به شناخت ویژگی های فرد صالح دارد.

 در پاسخ به سؤال که چه کسی فرد صالح است از رسول گرامی اسلام که از جانب خدای مهربان سخن می گوید، روایتی نقل شده که با هم آن را می خوانیم:

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

 یا عَلیُّ وَ لِلصّالِحِ ثَلاثُ عَلاماتٍ:

1. یُصْلِحُ ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللّه ِ تَعالی بِالْعَمَلِ الصّالِحِ
2. وَ یُصْلِحُ دینَهُ بِالْعِلْمِ
3. وَ یَرْضی لِلنّاسِ ما یَرْضی لِنَفْسِهِ[1]؛

ای علی! انسان صالح سه نشانه دارد:

1.  با عمل صالح، میان خود و خداوند را اصلاح می کند،
2. با علم، دینش را اصلاح می نماید
3. و برای مردم، همانی را می پسندد که برای خود می پسندد.

روایت اول:

ابوحمزه ثمالی از حضرت امام محمدباقر(علیه‎السلام) نقل می‌کند که فرمود:

چون هنگام وفات حضرت علی بن الحسین(علیهماالسلام) فرا رسید، من را به سینه خود چسبانید و فرمود:

پسرم، تو را به چیزی وصیت می‎کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیت کرد. او فرمود:

 از ظلم به کسی که علیه تو یاری جز خداوند ندارد بپرهیز و هرگز خود را بر آن آلوده مساز.

روایت دوم:

از حضرت ابی الحسن(علیه‎السلام) نقل شده است که امام سجاد(علیه‎السلام) در هنگام وفات بیهوش شد. سپس چشمان خود را گشود و سوره واقعه و فتح را قرائت کرد و بعد گفت:

حمد خداوندی را که وعده خود به ما را راست گردانید و همه‌ی بهشت را به ما بخشید و ما در هر جای بهشت که بخواهیم برای خود منزل اختیار می‌کنیم.

از ظلم به کسی که علیه تو یاری جز خداوند ندارد بپرهیز و هرگز خود را بر آن آلوده مساز.

سپس آیه 74 سوره زمر را تلاوت کرد: "پس چه خوب است اجر عاملین" و از دنیا رفت.

روایت سوم:

و در روایت دیگری آمده است:

امام زین العابدین(علیه‎السلام) پیش از وفات لحظه‎ای به هوش آمد و پارچه‎ای را که رویش بود کنار زد و فرمود:

قبر مرا حفر کنید تا به زمین سفت برسید. بعد پارچه را روی صورتش کشید و جان به جان آفرین تسلیم کرد.[1]