در روایت آمده است که:
مردى از بنى اسرائیل با خود گفت: عبادتى انجام بدهم که نام من بر سر زبانها بگردد. مدتى گذشت و طاعات زیادى انجام داد، اما همین که در برابر مردم راه مىرفت، مىگفتند: «فرد ظاهر ساز و ریاکارى است».
در اینجا بود که به خود فرو رفت و گفت: خودت را به زحمت انداختهاى و عمرت را در هیچ، تباه کردهاى، سزاوار این است که فقط براى خداوند سبحان کار کنى، در نتیجه نیتش را تغییر داد و کارهایش را براى خداوند متعال خالص ساخت، آنگاه هر وقت در بین مردم راه مىرفت مىگفتند: «فرد پرهیزکار و با تقوایى است».
نظیر این حدیث سخن خداوند متعال است که مى فرماید:
«علیک ستره و علىّ اظهاره»
یعنى: «بر توست پوشاندن عمل صالح و بر من است آشکار نمودن آن».
و نیز در قول معصومین- علیهم السّلام- آمده است که فرمودند:
«انّ اللَّه یقسّم الثّناء کما یقسّم الرّزق»
یعنى: «خداوند متعال ستایش و ثنا را تقسیم مىکند همچنان که روزى را تقسیم مىنماید».
به نقل از: حسین غفارى ساروى، ناشر: نبیاد معارف اسلامى، آیین بندگى و نیایش، ص: 378
