محمد علی فتحی

[1] - خوئی، تبریزی، زنجانی: منی انسان و هر حیوانی...

[2] - مکارم: خواه حرام گوشت باشد یا حلال گوشت؛ و احتیاط واجب آن است که از منی حیوانی که خون جهنده ندارد، نیز اجتناب شود.

سیستانی: مسأله منی مرد و هر حیوان مذکّر حرام گوشتی که خون جهنده دارد نجس است و رطوبتی که از زن با شهوت خارج می‌شود و موجب جنابت اوست، به تفصیلی که در مسأله [۳۴۶] ذکر خواهد شد، در حکم منی است و بنا بر احتیاط واجب باید از منی حیوان مذکّر حلال گوشتی که خون جهنده دارد اجتناب شود.

[3] - نوری: خوردن و آشامیدن نجس و چیز متنجس حرام است..

[4] - مکارم: مانند مسکرات به اطفال نیز حرام می‌باشد و بنا بر احتیاط واجب باید از خورانیدن غذایی که نجس شده به اطفال نیز خودداری کرد، امّا آن چه بر اثر نجس بودن دست خود آنها نجس می‌شود اشکال ندارد.

[5] - فاضل: حرام می‌باشد، ولی اگر خود طفل غذای نجس را بخورد یا با دست نجس غذا را نجس کند و بخورد جلوگیری از او لازم نیست. (پایان مسأله)

[6] - بهجت: و هم چنین است چیزهایی که پاک است ولی خوردنش حرام است بنا بر احتیاط..

اراکی، نوری: اگر ضرر هم نداشته باشد باید از آن خودداری کنند..

[7] - بهجت: امّا احتیاط مستحب ّ در اجتناب است.

اراکی: از خوراندن غذاهایی که نجس شده است به طفل، بنا بر احتیاط واجب، اجتناب کنند.

گلپایگانی، صافی: مسأله خوردن و آشامیدن عین نجس مثل مردار و شراب و خورانیدن آن حتّی به اطفال حرام است بلکه باید طفل را از خوردن آن منع نمایند و خوردن و آشامیدن چیزی که نجس شده و خورانیدن آن به اشخاص بالغ و هم چنین خورانیدن متنجّسی که ضرر دارد به اطفال، حرام است و با عدم ضرر هم احتیاط مستحب ّ ترک خورانیدن به اطفال است.

خوئی، تبریزی: مسأله خوردن و آشامیدن چیز متنجّس حرام است و هم چنین است خوراندن آن به دیگری؛ و در خوراندن آن به طفل یا دیوانه، اظهر، جواز است و اگر خود طفل یا دیوانه غذای نجس را بخورد یا با دست نجس غذا را نجس کند و بخورد بی اشکال لازم نیست از او جلوگیری کنند.

سیستانی: خوراندن آن به طفل یا دیوانه جایز است..

(کلمه «بی اشکال» در رساله آیت اللّه سیستانی نیست)

زنجانی: مسأله خوردن و آشامیدن چیز نجس یا متنجس حرام است و هم چنین خوراندن آن به دیگری در صورتی که ضرر داشته باشد، و نیز خوراندن چیز مست کننده و چیزی که حیوانی مانند موش در آن مرده باشد، هر چند ضرر نداشته باشد؛ بلکه بنا بر احتیاط واجب باید از خوراندن سایر اشیاء نجس یا متنجس نیز خودداری کرد. خوراندن چیز مضرّ و چیز مست کننده به طفل یا دیوانه حرام است و اگر طفل یا دیوانه خود به خوردن آن اقدام کند، بر ولی ّ او لازم است از وی جلوگیری کند و در غیر این دو صورت، ظاهراً خوراندن چیز نجس جایز است و جلوگیری از آن بر ولی ّ لازم نیست.