محمد علی فتحی

پاسخ اجمالی:

اعراض از وطن یعنی ترک وطن و تصمیم به عدم اقامت در آن یعنی دیگر قصد زندگی کردن در آنجا نداشته باشد.

پاسخ تفصیلی:

آیت الله خامنه ای(دامت برکاته):

مراد از اعراض، عدم علاقه به بازگشت نیست بلکه منظور خروج از وطن با تصمیم به عدم بازگشت به آن براى سکونت است و در صورت تحقق اعراض، دیگر حکم وطن مترتب نخواهد شد، مگر اینکه بازگردید و قصد زندگى در مدت قابل ملاحظه‌اى مثل حدود هفت، هشت سال در آنجا را داشته باشید.

آیت الله مکارم شیرازی(دامت برکاته):

 هرگاه شخصى قصد بازگشت به وطن سابق را جهت سکونت مستمر داشته باشد، ولى عملا مدّت طولانى گذشته (مثلا پنج سال) و هنوز بازنگشته، اعراض عملى حاصل شده، و نماز و روزه اش در آنجا شکسته است. مگر اینکه سالی سه چهار ماه، هر چند به صورت پراکنده در آنجا سکونت داشته باشد.

آیت الله سیستانی(دامت برکاته):

اگر از وطن اصلی اعراض کرده باشید به این معنی که مطمئن هستید در آینده برای سکونت به آنجا بر نمی گردید نماز در آنجا شکسته است مگر اینکه بخواهید 100 روز در آنجا بمانید. بله اگر حضور شما در آن شهر زیاد باشد به حدی که هر ساله جمعا یک سوم سال (هرچند متفرقه) در آنجا بمانید حکم وطن را دارد. اگر مجموع حضورش در زادگاه سالیانه سه ماه باشد وطن او حساب می شود .

آیت وحید خراسانی(دامت برکاته):

 کسی که از وطنش اعراض کرده مادامی که آنجا را برای اقامت و زندگی  دائمی خود اختیار نکرده در آنجا مسافر است و مراد از اعراض این است که احتمال عقلائیب نمی دهد که برای زندگی و اقامت دائمی به آنجا برگردد و کسی که چنین احتمالی نمی دهد هر گاه به وطن خود برود احکام مسافر را دارد.