محمد بن سلیمان از پدرش روایت کرده که گفت:
به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: فلانی در عبادت و دین و فضل خود چنین و چنان است.
فرمود: عقلش چگونه است؟
گفتم: نمی دانم.
فرمود: قطعاً ثواب به اندازه عقل است.
▫️مردی از طایفه بنی اسرائیل در جزیره ای از جزایر دریا که سبز و خرم و پر درخت خوش آب و هوا بود، خدا را عبادت می‌کرد. یکی از فرشتگان به او گذشت و عرض کرد: خدایا! ثواب این بنده ات را به من نشان ده. خدا به وی نشان داده و او آن را کم شمرد. خدا به آن فرشته وحی کرد که با او همنشین باش. پس آن ملک به صورت انسان نزد او رفت.
عابد گفت: تو کیستی؟ گفت: من مردی عابدم که آوازه عبادت تو مرا به اینجا کشانده است. آمده‌ام تا همراه تو عبادت خدا کنم. و آن روز را با او گذراند. روز بعد فرشته به او گفت: جای خرّمی داری؟ عابد در جوابش گفت: کاش پروردگار ما را حیواناتی می‌بود. اگر او خری می‌داشت، در اینجا برایش می‌چرانیدم. این همه علف ضایع میشود!
فرشته گفت: پروردگار تو خر ندارد. عابد گفت: اگر داشت این همه علف از بین نمی رفت. خدا به آن فرشته چنین خطاب کرد: قطعاً او را من به اندازه عقلش ثواب می‌دهم.
📚امالی صدوق: ۳۴۱
👌نکته:
▫️عقل وسیله ای برای عبادت و بندگی خداست.
▫️آنکه عقل ندارد بندگی خدا را کنار گذاشته و بنده نفس خود و یا هم نوع خود و یا شیطان می شود.
▫️غایت اهمیت عبادات افراد هم درجه معرفت آنان از خدا باز می گردد.
▫️اگر عبادات انسان را به کمال معرفت نرساند نشانه نقص است و این نقص به خود عبادت بر نمی گردد. بلکه به کیفیت عمل به عبادت بر می گردد. لذا ممکن است کسی زیاد نماز بخواند ولی چون کیفیت ندارد مثلا حضور قلب در نماز ندارد، او را به کمال نهایی یعنی معرفة الله نرساند. بر عکس ممکن است کسی نماز واجب فقط بخواند ولی با حضور قلب و او را به مقامات مقربین بکشاند.
✍️ محمد علی فتحی
#دفتر_پاسخگویی_به_سؤالات_شرعی_فتحی
#۰۹۱۹۲۶۵۵۸۶۶
#۰۹۳۸۲۴۴۱۸۷۹
