۳۶ مطلب با موضوع «تفسیر» ثبت شده است

حمایت از گناه کاران معیار تشخیص هویت

یکی از خطاهای بسیار خطرناک که ممکن است فرد به آن مبتلا شود کمک به کسانی است که گناه و معصیت را انجام می دهند.

گناه یعنی سرپیچی از فرمان خدای عز و جل .

 این سرپیچی فقط حدود زندگی فرد را تحت تاثیر قرار نمی دهد بلکه دامنه تخریب برخی گناهان، به دنیا که هیچ  به عالم ملکوت می رسد چنانچه بوی متعفن دهان دروغگو به آسمانها رفته و فرشتگان را آزار می دهد و هفتاد هزار فرشته او را نفرین می کنند.

 

در روایتی از رسول گرامی اسلام می خوانیم:

 

الْمُؤْمِنُ إِذَا کَذَبَ مِنْ غَیْرِ عُذْرٍ لَعَنَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ وَ خَرَجَ مِنْ قَلْبِهِ نَتْنٌ‏ حَتَّى یَبْلُغَ الْعَرْشَ وَ یَلْعَنُهُ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِ لِتِلْکَ الْکَذِبَةِ سَبْعِینَ زَنْیَةً أَهْوَنُهَا کَمَنْ یَزْنِی مَعَ أُمِّه‏[1

ترجمه:

مؤمن هر گاه بدون عذر دروغ بگوید هفتاد هزار فرشته او را لعنت مى‏کنند و از درونش بوئى خارج مى‏گردد که تا عرش مى‏رسد و حاملان عرش او را لعنت مى‏نمایند، خداوند براى آن گناه هفتاد زنا براى او مى‏نویسد که پست‏ترین آنها زنا با مادرش مى‏ باشد.

 

حمایت از افرادی که گناهان فاحش و آشکاری را انجام می دهند در واقع تایید آن گناه محسوب می شود. نتیجه این حمایت این است که « ضد ارزش» به صورت آرام تبدیل به « ارزش» می گردد.

در این بین نقش حمایتی عالمان و دانشمندان از گناه کاران مخرّب تر است چون توده مردم معمولا متأثر از اینان هستند و  زود سخن آنها را باور می کنند.

 قرآن کریم در آیه شریفه3 از سوره مائده می فرماید:

وَ لا تَعاوَنُوا عَلَى اَلْإِثْمِ وَ اَلْعُدْوانِ وَ اِتَّقُوا اَللّهَ إِنَّ اَللّهَ شَدِیدُ اَلْعِقابِ [2].

ترجمه:

و در هر کار خیر و تقوا یکدیگر را یاری دهید و بر گناه و تجاوز همکاری نکنید ، و از خدا پروا نمایید ، که همانا خداوند سخت کیفر است.

 

این آیه صراحتا هر گونه اقدامی را که باعث حمایت از جریان گناه شود نکوهش می کند.

با توجه به آنچه عرض شد ما می توانیم یکی از معیارهای تشخیص شخصیت افراد را میزان حمایت او از گناه و گناهکارن قرار دهیم.

با توجه به اینکه الان در انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم با معیار قرار دادن آنچه گفته شد، می توانید اصلح را تعیین نمایید.

 محمد علی فتحی


[1] - بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏69، ص: 264

[2] - مائده : ٣ 

غفلت و شیطان

آنچه می خوانید گزیده ای از تفیر ور آقای قرائتی حفظه الله است:

آیه:

 

وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمنِ‏ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ «36»

و هر که از یاد خداى رحمن روى گردان شود شیطانى بر او مى‏گماریم که همراه و دمساز وى گردد.

 

نکته ‏ها:

آیات قبل، سخن از کفّار و غرق شدن در مادیات بود، این آیه یکى از آثار غوطه‏ور شدن در زر و زیور را بیان مى‏کند.

«یَعْشُ» از «عشو» به معناى آفتى در چشم است که سبب ضعف دید مى‏گردد. این کلمه هرگاه با حرف «عن» همراه باشد به معناى اعراض کردن است.

سیاست شیطان گام به گام است: «خُطُواتِ»[1]*

مرحله اول القاى وسوسه است. «فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ»[2]

در مرحله دوم تماس مى‏گیرد. «مَسَّهُمْ طائِفٌ»[3]

مرحله سوم در قلب فرو مى‏رود. «فِی صُدُورِ النَّاسِ»[4]

مرحله چهارم در روح مى‏ماند. «فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ»[5]

مرحله پنجم انسان را عضو حزب خود قرار مى‏دهد. «حِزْبُ الشَّیْطانِ»[6]*

مرحله ششم سرپرست انسان مى‏شود. «وَ مَنْ یَتَّخِذِ الشَّیْطانَ وَلِیًّا»[7]

مرحله هفتم انسان خود یک شیطان مى‏شود. شَیاطِینَ الْإِنْسِ وَ ...[8]

امام على علیه السلام در نهج البلاغه مى‏فرماید: شیطان در روح انسان تخم گذارى مى‏کند. «فباض و فرخ فى صدورهم»[9][10]


[1] ( 1). بقره، 168.

[2] ( 2). طه، 120.

[3] ( 3). اعراف، 201.

[4] ( 4). ناس، 5.

[5] ( 5). زخرف، 36.

[6] ( 6). مجادله، 19.

[7] ( 7). نساء، 119.

[8] ( 8). انعام، 112.

[9] ( 9). نهج‏البلاغه، خطبه 7.

[10] قرائتى، محسن، تفسیر نور، 10جلد، مرکز فرهنگى درسهایى از قرآن - تهران، چاپ: اول، 1388.

زندگی پاک داشته باشیم!

قرآن کریم می فرماید: 

مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ[1].

نکته ها:

·        داشتن حیات طیبه جزو الطاف الهی است.

·        پایه های این حیات طیبه بر دو چیز استوار است:ایمان وعمل صالح.

·        مرد وزن هردو می توانند جداگانه حیات طیبه داشته باشند.

·        عملی صالح توام با ایمان جزای دوچندان الهی را بدنبل دارد.

·        کسانی که یکی از دوپایه حیات طیبه را داشته باشند،درواقع حیات طیبه نصیبشان نشده است.

·        در بسیاری  روایات حیات طیبه به قناعت تفسیر شده است.

·        عامل قناعت ایمان وعمل صالح است.

·        کسانی که قناعت نمی کنند زندگی نا سالمی دارند زیرا آنرا با مال حرام آغشته می کنند.

·        عقیده وروش ناصحیح عامل دوری از قناعت است.

·        وقتی قناعت مراعات شود انسان از اسراف دور می گردد وآنکه مسرف نیست در حقیقت عملا شکر نعمت کرده است وآنکه شکر نعمت کند خدا دوچندانش دهد.



[1] - النحل:97

انواع دعا

عن محمد بن مسلم؛ عن أبی عبد اللَّه علیه السّلام‏ فی قول اللَّه عزّ و جلّ‏ فَمَا اسْتَکانُوا لِرَبِّهِمْ وَ ما یَتَضَرَّعُونَ‏ قال: التّضرّع: رفع الیدین بالدّعاء

و عن علی بن جعفر عن أخیه موسى علیه السّلام قال: التّبتّل: أن تقلّب کفّیک فی الدّعاء  و الابتهال: أن تبسطهما و تقدّمهما  و الرّهبة: أن تلقی کفّیک و ترفعهما إلى الوجه و التّضرّع: أن تحرّک إصبعیک و تشیر بهما.

 

و قال أبو جعفر بن بابویه فی حدیث آخر: إنّ البصبصة أن ترفع سبّابتیک إلى السّماء، و تحرّکهما، و تدعو[1].

 

ترجمه:

 

 

از امام صادق علیه السّلام روایت شده است که در باره آیه‏ فَمَا اسْتَکانُوا لِرَبِّهِمْ وَ ما یَتَضَرَّعُونَ‏[2] [نسبت به پروردگارشان فروتنى نکردند و به زارى در نیامدند]. فرمود:

 

تضرّع: [در اینجا] برداشتن دستها به دعاست.

 

و از امام کاظم علیه السّلام روایت شده است که فرمود:

 

تبتّل: این است که کفّ دو دستت را به دعا بردارى.

ابتهال: این است که دستها را بگسترانى و پیش رو بدارى.

رغبة: این است که رو به قبله بایستى و کف دستها را مقابل صورتت به جانب آسمان بگیرى.

رهبة: این است که کف دو دستت را بگیرى و به جانب صورت بلند کنى.

و تضرّع: این است که دو انگشتت را حرکت دهى و با آنها اشاره نمایى.

 

توضیح: مرحوم شیخ صدوق رضوان اللَّه تعالى علیه نقل مى‏ کند.

 

بصبصة: این است که دو انگشت سبّابه‏ات را به جانب آسمان بردارى، حرکت دهى و دعا کنى.

 


[1] - معانى الاخبار: ص 369، ح 1 و 2.

 

[2] ( 1) مؤمنون/ 76.

 

  

تبلی السرائر

یکی از نامهای قیامت"یوم تبلی السرائر" است.یعنی روزی که همه پنهان شده ها آشکار می شود.

اگر کسی ایمان داشته باشد که"إن الله خبیر بما تفعلون" بداند که امروز او "یوم تبلی السرائر" است!

 

عذاب بی حجاب ، اولین عقوبت خدا بی حجابی است

اولین عقوبتی که خدای تعالی بر آدم و حوا علیهماالسلام به خاطر نافرمانی کرد این بود که حجاب را از آنان گرفت!

 

شاهد حرفم:

 

فأَکَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَعَصَىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَىٰ.

 

ترجمه:

 ﭘﺲ ﻫﺮ ﺩﻭ [ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ] ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﺁﻥ [ ﺩﺭﺧﺖ ] ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺷﺮﻣﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪﻥ ﺑﺮﮒ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮ [ ﺷﺮﻣﮕﺎﻩ ] ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﻭ ﺁﺩم ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ [ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻟﻘﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ] ﻧﺎﻛﺎم ﻣﺎﻧﺪ .(طه:121) 

 

نکنه اینکه بی حجابی عقوبت خدا باشد!

 

از آیه استفاده میشه که حجاب از ابتدا با انسان بوده و شرافت براش محسوب می شده.