محمد علی فتحی

پایگاه خبری رسانه حاج فتحی، پاسخ به مسائل شرعی، مشاوره، استخاره

محمد علی فتحی

پایگاه خبری رسانه حاج فتحی، پاسخ به مسائل شرعی، مشاوره، استخاره

محمد علی فتحی
طبقه بندی موضوعی
پاسخ های استاد

 

اسمشان را شنیده بودم ولی توفیق نداشتم از ایشان استفاده کنم.در اخلاق وعرفان معروف بودند ولی من...خدایش رحمت کند.

برخی بعد از مرگ بیشتر معروف می شوند و تازه شناخته می شوند چرا؟

شاید به این خاطر باشد که اتفاق وفات این بزرگان چنان سنگین می شود که وقتی مردم مطلع می شوند تازه می فهمند که چنین اشخاصی بوده اند.

البته ذات خود این عرفا از شهرت طلبی ومعروف شدن بری بوده است وهمین کتوم بودن عامل ناشناخته بودنشان است.

از بزرگان عرفان  وسالکان الی الله در کشورمان زیادند ولی این ذخائر الهی را باید کشف کرد و شناخت واز وجودشان بهره برد.

خدایا دستان ما رابه دستان بندگان خاصت متصل بفرما.

ما رادر جهادبا نفس پیروز میدان فرما.

 

بر نیامد از تمنای رخت کامم هنوز

بر امید دیدنت بنگر که نالانم هنوز

روزها بگذشت وشبها عمررا ازمن گرفت

نیستم لایق که افتم پای تو جانم هنوز

صاحبایک جرعه ای از جام صهبایت بده

در میان تشنه گانت تشنه آبم هنوز

یاد«عین الناظره» افتم خجالت می کشم

روبه روی دیدگانت من گنهکارم هنوز

پرتو روی تورایک شب که دیدم خرمم

پرتو دیگر ز نورت سخت خواهانم هنوز

نام من رفته زبانت در قنوت جمعه ها

یک دعای ساده ای باشد تمنایم هنوز

از ازل داده خدا عشق شما را بر دلم

حمد لله را که از عشقت شرر بارم هنوز

ای که گفتی در«فرَج»های شما باشد فرَج

این دعا های فرج صدر دعاهایم هنوز

در قلم آورد فتحی گوشه ای از یاد تو

در قلمها می رود یادت به ا فکارم هنوز

13/9/1391ش

 


ای مهربان تر از پدر و مادرم، حسین...

 

 

ای سایه‌ات فتاده به روی سرم حسین
معنای واقعی اصول الکرم حسین

 

یک یاحسین گفتم و دیدم غمی نماند

 

تسکین دردهای دل مضطرم حسین
***
یادم نمی‌رود که همه عزتم تویی
من پای سفرۀ تو شدم محترم حسین

 

لطفی که کرده‌ای تو به من مادرم نکرد

 

ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین
***
من سال‌هاست در به در روضه توام
داغ تو را به جان و دلم می‌خرم حسین

 

در کوچه‌های سینه زنی سالیان سال

 

در حسرت هوای حرم می‌پرم حسین
***
کابوس من شده غم دوری کربلا
در خواب هم ذکر لب من حرم حسین

 

تا گفتم اسم کرب و بلا را دلم گرفت

 

مانند خواهری که صدا زد دلم حسین
***
اینجا کجاست؟ خواهرت افتاد از نفس

رحمی نما به سینۀ شعله ورم حسین

 

اینجا عجیب بوی فراق تو می‌رسد

 

یک دم نگاه کن تو به چشم ترم حسین
***
زینب کجا و مجلس نامحرمان کجا
یک ذره حق بده نشود باورم حسین

 

مجموع حرف‌های من اینجا خلاصه شد

در یک کلام: ای همۀ باورم حسین

 شعر از: حسین صائمی


 

 یکی از اتفاقات جالب که در سازمان صدا وسیمای کشور عزیزمان ایران اسلامی در امسال اتفاق افتاد،پدید آمدن شبکه های جدید بود.

یکی از این شبکه ها،شبکه ای است که اختصاص به کودکان ایرانی دارد وبا عنوان«پویا»فعالیت دارد.

وجود شبکه ای خاص برای گروه سنی کودکان، کاری پسندیده است تا با زبان نمایش فیلم بصورت انیمیشن و کارتون و...بتوانند نیازهای کودکان را در زمینه های مختلف فراهم آورند.

فارغ از همه خوبیها وفرصتهای استثنایی که این شبکه دارد،آفاتی تیز متوجه این شبکه است که اثرات منفی آن درکودکان ما بزودی بروز خواهد کرد.

البته این آفات به نظر تعمدی در این شبکه وارد نشده بلکه به خاطر «نبود فیلم تولیدی کافی» مجبورند که از فیلمهای سایر کشورها استفاده نمایند.

مهمترین آفت برخی برنامه ها،محتوای ضد دینی و تبلیغ فرهنگ غرب در فیلمهای خارجی این شبکه است.

چند روزی است که برخی  از فیلمهای این شبکه را رصد می کنم که به برخی ایرادات این فیلمها اشاره می کنم. امیدوارم که مسئولین صدا وسیما در خصوص بهینه سازی فیلمها- که متناسب با فرهنگ اسلامی وبومی باشد- ما فکر جدی بکنند:

1.       عادی سازی روابط دختر وپسر از سنین کودکی

2.       ترویج فرهنگ داشتن دوست پسر ودوست دختر

3.       ناسزا گویی

4.       تجربه گناه(البته بصورت مرموز)

5.       نمایش نمادهای صهیونیستی و شیطان پرستی

6.       عادی سازی بی احترامی وبی اعتمادی به والدین

7.       آماده سازی ذهن کودکان برای خیال پردازی منفی

8.       ترویج جادوگری

9.       ترویج دو اصل بزرگ فرهنگ غربی یعنی:لذت جویی،قدرت طلبی

10.   ترویج ظلم پذیری

11.   درگیر گردن ذهن کودک بین دو فرهنگ ایرانی وغربی وبی اعتمادی به فرهنگ اسلامی وملی

12.   ایجاد ترس ذهنی و ماندگار

13.   ترویج تفکر اومانیستی صرف و عدم استمداد از امدادهای الهی

14.   شخصی سازی دین واینکه دین در حوزه اجتماعی کارآمدی ندارد!

15.   ترویج خلق پرخاشگری

16.   ترویج فمینیسم در برخی برنامه ها

راه برون رفت از این وضعیت وعلاج این بیماری در فیلمها وبرنامه های شبکه:

1.       حمایت از شرکت های ساخت فیلم کودک در کشور

2.       نویسندگان داستانها و فیلم نامه های حوزه کودکان، آستین را بالازده وطرحهای جدید وایده های نو مطرح نمایند.

به امید شبکه ای با رنگ و بوی اسلامی و ایرانی

 

فارغ از برکات وآثار سینما وتلویزیون کشور عزیزمان ایران اسلامی که در بعد از انقلاب داشته و دارد ،همیشه این سؤال در ذهن من بوده که چرا دربخش سینما وتلویزیون، بازیگران این عرصه خصوصا زنان آن و در مرحله بعد مردان ،حریم حجاب اسلامی را مراعات نمی کنند؟

منظور از حجاب حتما چادر نیست اگر چه چادر را برترین جلوه حجاب می دانم!

منظورم است که این خانمها چرا به حداقلی از حجاب که عبارت باشد از« پوشیده بودن بدن آنها به غیر از کفین وگردی صورت» اکتفا نمی کنند؟

مگر این بازیگران مسلمان نیستند؟مگر سینمای ما اسلامی نیست؟مگر در کشور اسلامی زندگی نمی کنند؟

شاید یکی از دلایل این بحران در سینما خاصیت ذاتی سینما که عبارت باشد از«جلوه گری» و«تکبر»، افراد اسیر می شوند؟!!!

اگر عرصه برای جلوه گری خانمها وخودبرتر بینی فراهم گردد در صورت نبود تقوا و نبود اعتقاد محکم به عالم آخرت،قطعا گرفتار خواهند شد البته این مسأله درباره مردان نیز صادق است.

خدا شاهد است که می شود یک فیلم اسلامی ساخت و ارزشهای اسلامی را در آن تبلیغ کرد اما دریغ که «گرگ در پوستین گوسفند» به گله زده است!

همه امکانات کشور که مرهون  مساعی امام راحل و روحانیت معزز وخون پاک شهیدان انقلاب و شهدای دفاع مقدس و مرارتهای ایثارگران،جانبازان و آزادگان است نباید ثمری چون سینمای مبتذل و...باشد.

«نفاق و دور ویی برخی بازیگران حالم را به هم می زند»؛در ایران یک رنگ دارند و تا پایشان به خارج از کشور می رسد یک رنگ دیگر می گیرند!

درد را گفتیم چاره و درمان چیست؟

باید فرزندان دلسوز انقلاب واسلام این سنگر را رنگ و بوی الهی دهند و باید همچون «آوینی» ها دلسوزانه برای خدا حرکت کرد و فیلم نامه نوشت و  فیلم ساخت واز بازیگران اخلاقی استفاده کرد.

بیشتر فیلم های ساخته شده توسط بچه های ارزشی انقلاب مورد توجه اکثریت مردم شریف ایران وجهان اسلام بوده است.

به امید  طلوع فیلمسازان و بازیگران ارزشی تر و متعهدتر در آتیه.

 

شاید برای شما اتفاق افتاده باشد که در جمعی نکته ای را مطرح کنید و یا نظرتان را درباره چیزی بیان کنید و رفیقی و مستمعی بعد از کلام شما و یا حین سخن گفتن شما،چیزی برخلاف آنچه می گویید مطرح کند.طبیعی است که در درون از نوع نظر او ناراحت می شوید زیرا چیزی بر خلاف نظر وخواست شما گفته  و یه گونه ای، ضعف شما را مطرح کرده است.

ولی واقعیت این است که این ناراحتی جز خورد کردن اعصاب و روان خود و بد بینی نتیجه ای ندارد.

ما اشتباه فکر می کنیم که اظهار نظر دیگران در باره مسأله مطرح شده از ناحیه ما،حتما به معنی دخالت دادن نظر است و این درحالی است که بین اعمال نظر و اظهار نظر تفاوت فاحشی وجود دارد.

اعمال نظر به این معنا است که شخصی نظر خاص خود را با تحکم و تفرعن بخواهد عملی سازد و در این مسیر به نظر کسی اهمیت ندهد.اما اظهار نظر صرفا گفتن نظر است بدون اعمال فشار واین نتیجه آزادی بیان است و نه تنها بد نیست بلکه ممکن است به تصحیح با تقویت نظر مطرح شده ما بیانجامد.

پس باید دقت کرد که هر اظهار نظری اعمال نظر نیست لذا بی خودی اعصابمان را درباره نظرات دیگران خورد نکنیم.

رسول خدا صلی الله علیه وآله می فرماید:

«اعلم الناس من جمع علم الناس الی علمه».(الفقیه،ج4،ص334)

دانشمند ترین مردمان کسی است که علم دیگران را به علم خود اضافه کند.

مستحضرید که یکی از راههای جمع کردن علم دیگران، شنیدن نظرات آنان است لذا بهتر است تحملمان را بیشتر کنیم تا آگاهیمان نسبت به مسائل افزون گردد.