از هر کسی نگیر!
خدای تعالی در قرآن می فرماید: فلینظر الإنسان إلی طعامه[1].
یعنی: انسان باید به غذای خود نگاه کند.
منظور این است که انسان توجه کند هرغذایی رااستفاده نکند بلکه چیزی را به عنوان غذا برگزیند که به حال او سودمند باشد.
ازامام باقر علیه السلام درباره طعام مذکور درآیه پرسیدند؛حضرت فرمود: منظور علم است که باید نگاه کند از چه کسی میگیرد[2].
با توجه به آیه وروایتی که ذکر شد توجه به چند نکته ضروری است:
1- انسان درباره کارهای خود مسئول است وباید درباره کردار خود- چه اعمالی که با جسم خود انجام می دهد چه اعمال قلبی مثل نیّتها، آموخته ها ودانش و..- جواب پس دهد.
2- توجه به واردات دل وچیزهایی که انسان اخذ می کند نه تنها او را عقب افتاده نمی کند بلکه ضریب اشتباه اورا بسیار کم می کند واین عین پیشرفت است.
3- باید انسان برای ساختن بنیانهای فکری وعملی خود به هرکس مراجه نکند وبرسرسفره هرکس ننشیند.
4- کسانی که توجه به طعام خود ندارند بدون شک در گمراهی می افتند لذا کسانی که ابتدا شالوده تفکرات خود را باعلوم ناپاک ویا بی اساس وبدون پشتوانه وحی ،محکم می کنند حتما به خدا اعتراض خواهند کرد ودر برابر دین و متدینین خواهند ایستاد.
سؤال: از چه کسی علم ودانش را بگیریم؟
در میان مخلوقات خداوند آنکه از همه پاکتر ،داناتراست واز هر گناهی مصون است بهترین شخص برای اخذ علم است منظور از علم همه علوم می تواند باشد ولی از همه علوم با ارزشتر علمی است که انسان را به خدا نزدیکتر کند.
کمیل بن زیاد می گوید : امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند:
یا کمیل لا تأخذ الا عنّا تکن منّا[3].
ای کمیل نگیر مگز از ما تا جزو ما شوی.
