محمد علی فتحی

 طبق آیه  شریفه « وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ^[1]» در نیکوکاری و پرهیزگاری یکدیگر را کمک کنید نه در گناه و تجاوز ، مشارکت مردم در اموری که نیکی و تقوا را رقم بزند ضروری می نماید. نیکی یعنی اقدامی در جهت منافع دنیوی و اخروی شخصی و نوعی و تقوا یعنی ایجاد روحیه ای در درون که جلوی نافرمانی دستورات خداوند را بگیرد و افراد را پایبند به ارزش های الهی کند.

در بخش دوم آیه هر گونه اقدامی برای معصیت  کردن و ایجاد دشمنی نکوهش شده است.

برخی در مشارکت های مدنی و انتخابات قصد حضور ندارند و عدم حضور خود را یک ارزش تلقی می کنند. وقتی پای صحبت های این طیف از مردم می نشینیم دلایلی را مطرح می کنند:

1. من هیچ کدام از این کاندیداها را نمی­ شناسم.
2. همه اینها دروغگو هستند و نمی توانم اعتماد کنم.
3. آنهایی که تا به حال آمده اند چه گلی به سرما زدند که کاندیداهای جدید به سر ما بزنند.
4. اینها به دنبال کاسبی هستند.
5. طرز  فکر اینها را قبول ندارم و...

موارد یاد شده غالبی است و در بین آنها گزینه اول تا سوم پر تکرار می باشد.

نقد دیدگاه ها:

نقد دیدگاه اول:

عدم شناخت، به مطالعه نکردن و بررسی ننمودن تفکرات و اندیشه و عملکرد افراد بستگی دارد. در این صورت شخص باید اقدام به شناخت پیدا کردن کند و از افراد مطلع پرسش نماید. چنانچه به این نکته آیه شریفه «فاسئلوا أهل الذکر إن کنتم لا تعلمون[2]» ، از آگاهان بپرسید اگر نمی دانید، اشاره دارد .

 بی تفاوتی و تساهل در این قضیه عذری را برای انسان نمی­آورد و فردای قیامت پرودگار عالم درباره اینکه چرا تحقیق نکردید عتاب خواهد کرد.

اگر کسی بگوید که من توان شناخت ندارم باید در عقل او تردید کرد  چون با وجود ابزارهای شناختی موجود دلیل موجهی یافت نمی­شود.

  نقد دیدگاه دوم:

این ادعا اگر مستند نباشد خود دروغگویی است. غالب افراد این دیدگاه را وقتی پیدا می کنند که یک اشتباهی و یا خطایی را از خود کاندیدا می شنوند و یا از کسانی که با او خصومت دارد شنیده می شود. اگر از خود کاندیدا این دروغ را دیده باشند می توانند اعتماد نکنند، اما از دیگران شنیدن و بدون مدرک و سند پذیرفتن نهایت بی­عقلی است. چه بسا چنین افرادی دچار موج عوام­فریبی شده باشند.

 نقد دیدگاه سوم:

این دیدگاه هم بدون مستندات عین دروغگویی و تهمت زدن محسوب می شود. اگر واقعا فرد با ادله و براهین به این نتیجه رسیده باشد نباید به کاندیدا اعتماد کند.

نقد دیدگاه چهارم:

طرز فکر کاندیداها معمولا بر محور دین و وطن دوستی می­چرخد که هر دو در کنار هم ارزشمند است. اگر طرفداران این دیدگاه مخالف با دین هستند و با این رویکرد قصد مشارکت ندارد باید بدانند که حد اقل برای حفظ کیان  مملکت باید مشارکت کنند؛ زیرا با عدم مشارکت تنها کسی که سود می برد دشمن ملت است. وقتی با عدم مشارکت ، کشور از حیث طرفداری مرتبه­اش پایین بیاید، دشمن متوجه تفرقه در صفوف ملت شده و از این راه وارد مرحله نفوذ می شود.

اگر خدای نکرده دشمن بتواند رخنه پیدا کند عواقب بد آن مثل ،جنگ، قتل ،غارت، بی حرمتی به ناموس، به یغما بردن ثروت مملکت و ... دامن کسانی را خواهد گرفت که مشارکت نداشته اند و این جزو خیانت های بزرگ محسوب می شود.

عدم مشارکت در انتخابات چون در صد حمایت از ارزش های الهی و انسانی را پایین می آورد و خود این زمینه گشترش ضد ارزش­ها در جامعه شده و در نتیجه باعث خصومت اعضای جامعه با هم می­شود و از طرفی انگیزه دشمنی دشمنان را علیه ملت بیشتر می کند، از نوع کمک به گناه و ایجاد دشمنی محسوب می شود. 

محمد علی فتحی

امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

حُبُّ الرِّئاسَةِ شاغِلٌ عَن حُبِّ اللّه ِ سُبحانَهُ.

امام على علیه السلام در حکمت هاى منسوب به ایشان:

 ریاستْ دوستى، از دوستى خداى سبحان باز مى دارد.

📚شرح نهج البلاغة: ۲۰ / ۳۰۷ / ۵۱۹.

نکته:

به نظر می رسد فرمایش امام ناظر بر ریاستی است که منشأش حب الدنیا و جهل بود و الا ریاست به معنای عامش که  از مصادیق آن ریاست الهی باشد که در ولایت و امامت خود را نشان می دهد نیست.

مهمترین اثر ریاست مذموم، غفلت زایی آن است. رئیس بی تقوا مشغول حفظ جایگاه، طمع، تکبر، فخر فروشی، خودمنشی و ظلم می شود و یکی از این عوامل برای نابودی ایمان او کافی است.

👌 دقت کنید:

امام صادق علیه السلام:

إیّاکُم وهؤلاءِ الرؤساءَ الذینَ یَتَرأّسُونَ، فَوَاللّه ِ ما خَفَقَتِ النِّعالُ خَلفَ رَجُلٍ إلّا هَلَکَ وأهلَکَ.

امام صادق علیه السلام:

از این سران ریاست پیشه بپرهیزید ؛ زیرا به خدا سوگند که کفشها در پى مردى به صدا در نیاید مگر آن که او هلاک شود و دیگران (پیروانش) را نیز به هلاکت اندازد.

📚 الکافی: ۲/۲۹۷/۳

 از این حدیث استفاده می شود که حتی نا خودآگاه و با رفتار اطرافیان  ریاست  طلب، اخلاق او تغییر یافته و او به خاطر  احساس  بزرگی  کاذب هم خود را در وادی  کبر می اندازد و هم دیگران را مبتلا کرده و  بیمار می کند.

چاره چیست؟

مراقبت کنیم  احساسات و  جو  حاکم از سمت دوستان و یا جامعه، ما را به سمت پذیرش  ریاست نکشاند بلکه تا  حجت  شرعی که با  عقلانیت و بر اساس  تفکر و ت عمق و  توجه و  تدبر به دست آمده برایمان تمام نشد، اقدام به پذیرش ریاست نکنیم و بعد از پذیرفتن مسئولیت،  انابه به درگاه الهی و توجه به حالات روحی خود داشته باشیم.

✍ محمد علی فتحی

امیرالمؤمنین علی علیه السلام: 

الجَمْعُ بَیْنَ الصَّلاتَینِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ التَّعقیبُ بَعدَ الغَداةِ و بَعْدَالعَصْرِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و صِلَةُ الرَّحِمِ تَزیدُ فِى الرِّزْقِ و کَسْحُ الفَنا یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَمُواساةُ الأَخِ فِى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ البُکورِ فى طَلَبِ الرِّزقِ یَزیدُ فِىالرِّزْقِ وَ الإِسْتِغْفارُ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ اسْتعِمالُ الأَمانَةِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و قَولُ الحَقِّیَزیدُ فِى الرِّزْقِ و إِجابَةُ المُؤَذِّنِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و تَرکُ الکَلامِ فِى الخَلاءِ یَزیدُ فِىالرِّزْقِ وَ تَرکُ الحِرْصِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و شُکْرُ المُنْعِمِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ اجْتِنابِالیَمینِ الکاذِبَةِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَ الوُضوءُ قَبْلَ الطَّعامِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و أکلُ ما یَسْقُطُمِنَ الْخَوانِ یَزیدُ فِى الرِّزْقِ و مَن سَبَّحَ اللّهَ کُلَّ یَومٍ ثَلاثینَ مَرَّةً دَفَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنهُسَبعینُ نَوعا مِنَ الْبَلاءِ أیْسَرُهَا الْفَقر.

ترجمه:

دو نماز (ظهر با عصر و مغرب با عشا) را با هم خواندن، تعقیب بعد از نماز صبح وعصر، صله رحم، نظافت حریم خانه، همدردى و یارى نمودن برادر (دینى)، سحرخیزى در طلب روزى، استغفار، امانت دارى، حق گویى، اجابت دعوت مؤذن، صحبت نکردن درتوالت، ترک حرص، تشکر از ولى نعمت، پرهیز 
از قسم دروغ، شستن دست قبل از غذا، خوردن آنچه بیرون از سفره مى افتد، روزى را زیاد مى کنند و کسى که هر روز سى مرتبه خدا را تسبیح بگوید، خداى عزّوجلّ هفتاد نوع بلا را از او دور مى کند که آسانترین آن فقر است. 

-----+++++-----
📚خصال، ص ۵۰۵
 
👌نکته:

▫️خدای مهربان بخیل نیست. 
▫️ما با گناهانمان ظرفیت دریافت روزی را از بین می بریم. 
▫️بزرگان دین، چیزهایی که روزی را کم می کند بیان فرموده آمد که عمده آنها، ظلم با همه اقسام آن است.
▫️هرچه انسان با تقوا تر باشد به همان نسبت روزی اش بیش خواهد بود. 
▫️مال زیاد حتما نشانه روزی نیست. بلکه اصل روزی، بی نیازی از غیر الله و فراهم شده خواسته ها هنگام نیاز است.

✍️ محمد علی فتحی

یکی از شیوه های جلوگیری از جرم، احسان قبل از وقوع خطاست.برادر اگر از حال برادر خبر یابد و او را در مشکلات یاری دهد، امکان ندارد به فکر جرم بیفتند.

 گاهی عدم مواسات و احسان ما، عزیزانمان را دچار مشکل می کند.

به این قضیه توجه کنیم:

ابوجعفر محمد بن عیسی می‌گوید: یک بار در مسجد زبید واقع در بازار شهر سامرا جوانی را مشاهده کردم که می‌گفتند هاشمی و از فرزندان موسی بن عیسی است.

 من مشغول نماز شدم وقتی سلام نماز را دادم همان جوان هاشمی رو به من کرد و گفت:

 آیا تو اهل قم هستی یا ساکن رازی می‌باشی؟

گفتم: من قمی هستم ولی هم اکنون در کوفه در جوار مسجد امیرالمؤمنین علیه‌السلام زندگی می‌کنم.

او به من گفت: آیا خانه موسی بن عیسی را در کوفه می‌شناسی؟

گفتم: آری. گفت: من پسر او هستم.

گفت: پدرم برادرانی دارد و برادر بزرگتر مال فراوانی جمع کرده و برادر کوچکتر محروم از مال دنیا است، یک روز برادر کوچکتر به خانه برادر بزرگتر رفته و ششصد دینار از او به سرقت برده است.

برادر بزرگتر می‌گفت که به محضر امام حسن عسکری مشرف می‌شوم و از آن حضرت می‌خواهم که با برادر کوچکترم از روی مهر و لطف صحبت کند شاید مال مرا به من برگرداند زیرا آن امام بزرگوار بیان و کلام شیرینی دارد می‌تواند روی او اثر بگذرد.

ولی هنگام سحر منصرف شدم از اینکه به خدمت امام حسن عسکری علیه‌السلام برسم و گفتم که به سراغ «أسباس ترکی» هم صحبت جناب سلطان می‌روم و شکایتم را به او می‌رسانم!

برادر بزرگتر می‌گوید: همینکه بر أسباس ترکی وارد شدم دیدم که مشغول قماربازی است به کناری نشستم و انتظار کشیدم تا بازیش تمام شود که ناگاه پیام‌آور امام حسن عسکری علیه‌السلام به نزد من آمد و گفت:دعوت مولایت را اجابت کن.

از جا برخاستم و همراه پیام‌آور به محضر امام علیه‌السلام مشرف شدم.

 امام علیه‌السلام فرمود: چه شد که اول شب از ما حاجتی داشتی و در هنگام سحر رأیت عوض شد؟!

 برخیز و برو که آنچه را برادرت از مالت برده برایت آورده و درباره‌ی او شک نکن و با او به نیکی رفتار کن و مقداری هم به او عطا بنما و اگر بناداری چیزی به او ندهی او را به نزد ما راهنمایی کن تا ما به او کمک کنیم.

 وقتی از خدمت امام علیه‌السلام مرخص شدم غلام خویش را ملاقات کردم که خبر از آوردن کیسه پولهایم داد.[1]

نکته:

1. قبل از وقوع جرمی نیکی کنیم.
2. در دادخواهی پیش کسانی برویم که مؤمن باشند نه فاسق.
3. امام معصوم علیه السلام مهربانترین فرد روی زمین است و با آگاهی های ویژه ای که دارد از شیعیان خود حمایت کرده و از آنها دفاع می کند.

عامل اصلی فتنه در روزهای اخیر برای مردم شریف ایران اسلامی آشکار است که چیست.

این تصور که فتنه گراز عواقب فتنه در امان خواهد ماندف خیال باطل است.

فتنه می خوابد و روسیاهی برای فتنه گران خواهد ماند.

الامام اصادق علیه السلام:

مَنْ أَیْقَظَ فِتْنَةً فَهُوَ أُکُلُهَا^[1] .

هر کس فتنه‌اى را برانگیزد خودش طعمه آن فتنه خواهد شد.

خبر تاسف بار افزایش قیمت بنزین در شب میلاد نبی مکرم اسلام و تبدیل این جشن به غم و غصه مردم ایران اسلامی، اقدامی نابخردانه و همسوی با خواست دشمن است.

تبعات این تصمیم، گرانی فزاینده و اعتراض مدنی مردم است.

 اگرچه اعتراض مدنی و قانونی و مسالمت آمیز مردم، حق آنان است ولی دشمنان و معاندان و نادانان از این فضا در جهت اهداف پلید خود بهره برداری می کنند.

اگر آقای روحانی از تبعات این گرانی و هزینه سیاسی - اجتماعی آن بر نظام اسلامی مطلع نبوده که جای تاسف دارد و بودن وی در سمت ریاست جمهوری خلاف عقلانیت و مشورعیت است و اگر می دانسته نشان از سادیسم دولتی است. دولتی که به دنبال ایجاد نا امنی و ناراحتی عمدی باشد نشان از بیماری دارد.

به نظر می رسد تصمیم دولت خصوصا شخص رئیس جمهور در این خصوص، اهداف پشت پرده ای دارد که مهمترین آن پوشاندن چهره بی کفایتی اصلاح طلبان خصوصا شخص وی در اداره کشور است و اینکه به دنبال مقصر جلوه دادن رهبری معظم نظام اسلامی است .

چنانچه با طرح نبود اختیارات کافی روحانی این مساله رقم زدند.

اقدام بنزینی دولت تدبیر و امید، اهرمی است برای فشار به اینکه رهبری در خصوص استعفا و یا برخورد با روحانی اقدامی انجام دهد تا از این برخورد، روحانی را پیراهن عثمان کنند و نگذارند جریان اصلاحات خاموش گردد.

از سوی دیگر همسویی مجلس با دولت در این خصوص تردیدهایی را به دنبال می آورد و اگر در روزهای آینده نمایندگان مجلس با شیوه عملکرد دولت برخورد جدی ننمایند، نشان خواهد داد فتنه پیش رو مجلسی و دولتی است.

در موقعیت پیش آمده باید مردم عزیزمان با هوشیاری تمام و با اعتراض قانونی مراقب سودجویی فتنه گران باشند و با حمایت از مقام عظمای ولایت و خویشتن داری و صبر، دشمنان داخلی و خارجی را نا امید کنند.

مردم عزیز ایران اسلامی بدانند ما طلاب، در کنار معترضان بصیر و قانونمند هستیم ودر مواجه با افساد طلبان ساکت نخواهیم نشست.

محمد علی فتحی

در شب میلاد نبی مکرم اسلام و حضرت امام جعفر صادق علیهماالسلام، دولت بی تدبیر و پر نا امیدی، عیدی ملت را با گرانی بنزین داد.

این اقدام که کج سلیقگی و یا حماقت است، اگر برای رویارویی با نظام ولایی و فشار به ملت جهت اعتراض نمودن است، محکوم به شکست است.

جریان افساد طلب نشان داد که در گستاخی و تکبر و تجبر و دروغگویی و ملت فریبی و  دشمن دوستی گوی سبقت را دشمنان نظام گرفته اند.

مبارزه با فساد گسترده در دولت کانون های فساد را به تحریک ملت با افزایش قیمت بنزین کرده است تا هم مردم را بیازماید هم از آب گل آلود ماهی بگیرد.

اینجانب از مردم فهیم، فداکار، صبور و شکیبای ایران اسلامی می خواهم با نهایت درایت و در سکوت حکیمانه از این زلزله های دشمنان خودی عبور نمایند.
البته علماء و دلسوزان انقلاب، نخبگان کشورمان باید با روند قانونی اقدام به جلوگیری از این نوع خطاهای فاحش دولتمردان نمایند.

براستی که ظلم دامن ظالم را خواهد گرفت و درغگوی به ملت رسوا خواهد شد.

✍️ محمد علی فتحی

🆔 @hajfathi_ir
#بنزین
#گرانی_بنزین
#روحانی
#فتنه
#فتنه_گر

✅ طی حکمی حجت الاسلام و المسلمین محمد علی فتحی به عنوان  دبیر اجرایی بنیاد بین المللی غدیر استان البرز، معرفی شد.

👌مشروح خبر را با کلیک روی عکس زیر زیر بخوانید👇:

اشاره

ابومحمد علیه السلام عابدترین مردم بود و در برخوردهای اجتماعی، با دوست و دشمن با اخلاق پسندیده برخورد می کرد. وی این خصایل نفسانی را از جدش پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله به ارث برده بود. در فصل دوم به برخی ویژگی های اخلاقی و فردی ایشان که او را از مردم زمان خویش ممتاز ساخته بود، اشاره می شود.

عبادت و نماز

امام عسکری علیه السلام عابدترین شخص عصر خود بود. بیشتر از همگان فرمانبردار دستورات خداوند بود و شب هایش را به نماز و تلاوت قرآن و عبادت خدا می گذراند.

«محمد شاکری» می گوید: امام علیه السلام در محراب عبادت می نشست و سجده می کرد. من می خوابیدم و بیدار می شدم، او هنوز در حال سجده بود[1].

هیبت و شکوه

امام عسکری علیه السلام اخلاقی نیکو و پسندیده و هیبت و شکوه خاصّی داشت. «احمد بن عبیدالله بن خاقان»، وزیر دربار معتمد عباسی، که از دشمنان سرسخت علویان بود و در بدنام کردن آنان می کوشید در این باره می گوید:

در سرّمن رأی _ سامراء _ هیچ کس از علویان را همچون حسن بن علی بن محمد بن الرضا علیه السلام نه دیدم و نه شناختم. در وقار و سکوت و عفاف و بزرگواری و کرم  میان خاندانش و نیز نزد سلطان و تمامی بنی هاشم همتایی چون او ندیدم. بنی هاشم او را بر سال خوردگان و توانگران خویش مقدم می دارند. درباره او از کسی از بنی هاشم و فرماندهان و دبیران و داوران و فقیهان و دیگر مردمان تحقیق نکردم جز آنکه او را در نزد آنان، در غایت شکوه و ابهّت و جایگاهی والا و گفتاری نکو یافتم و دیدم که وی را بر خاندان و مشایخش و دیگران مقدّم می شمارند و دوست و دشمن از او تمجید می کنند[2].

سخاوت و بخشش

نگاه خاندان رسالت به مسائل مادی و زندگی دنیایی به گونه ای بود که بتوانند با خشنودی پروردگار، مشکلات مردم را حل کنند. بنابراین در موارد رضایت پروردگار از مصرف دارایی و ثروت خود دریغ نمی کردند. برای نمونه دو مورد از بذل و بخشش های امام عسکری علیه السلام را یادآور می شویم:

1. شخصی به نام «محمد بن علی عباسی» می گوید: در سر راه عبور امام عسکری علیه السلام به او عرض حاجت کردم. همین که امام از وضع زندگی من آگاهی یافت، به پیشکار مخصوص خود فرمود: هر چه داری به او بده! او صد دینار طلا با خود همراه داشت که به من بخشید[3].

2. «ابویوسف» _ شاعر متوکل عباسی _ روایت کرده است: پسری برایم زاده شد در حالی که تنگ دست بودم. به عده ای یادداشت نوشتم و از آنان کمک خواستم. با ناامیدی بازگشتم. بر گرد خانه امام حسن عسکری علیه السلام یک دور چرخ زدم و به سوی در رفتم که ناگهان ابوحمزه که کیسه ای سیاه در دست داشت، بیرون آمد. درون کیسه چهارصد درهم بود. او گفت:

سرورم می گوید: این مبلغ را برای نوزادت خرج کن که خداوند در او برای تو برکت قرار دهد[4].

زهد و پارسایی

کامل بن ابراهیم می گوید: به منظور پرسش سؤالی خدمت امام عسکری علیه السلام رفتم. همین که به حضور ایشان مشرف شدم، دیدم آن بزرگوار لباس های سفید و بسیار عالی پوشیده است. با خود گفتم: این آقا که ولیّ و حجت خداست، لباس های بسیار نیکو می پوشد، آن گاه به ما دستور می دهد تا با برادران دینی خود مواسات و از پوشیدن این گونه لباس ها خودداری کنیم؟!

ناگاه دیدم آن برگزیده خدا با تبسّم آستین ها را بالا زد و ساق دست خود را برهنه کرد. وقتی نگریستم، دیدم وی لباس بسیار خشن و زبری زیر لباس های خود پوشیده است. آن گاه فرمودند: به خدا سوگند! این لباس زبر و خشن را برای خدا و این لباس نیکو را برای شما پوشیده ام[5].