محمد علی فتحی

عامل اصلی فتنه در روزهای اخیر برای مردم شریف ایران اسلامی آشکار است که چیست.

این تصور که فتنه گراز عواقب فتنه در امان خواهد ماندف خیال باطل است.

فتنه می خوابد و روسیاهی برای فتنه گران خواهد ماند.

الامام اصادق علیه السلام:

مَنْ أَیْقَظَ فِتْنَةً فَهُوَ أُکُلُهَا^[1] .

هر کس فتنه‌اى را برانگیزد خودش طعمه آن فتنه خواهد شد.

خبر تاسف بار افزایش قیمت بنزین در شب میلاد نبی مکرم اسلام و تبدیل این جشن به غم و غصه مردم ایران اسلامی، اقدامی نابخردانه و همسوی با خواست دشمن است.

تبعات این تصمیم، گرانی فزاینده و اعتراض مدنی مردم است.

 اگرچه اعتراض مدنی و قانونی و مسالمت آمیز مردم، حق آنان است ولی دشمنان و معاندان و نادانان از این فضا در جهت اهداف پلید خود بهره برداری می کنند.

اگر آقای روحانی از تبعات این گرانی و هزینه سیاسی - اجتماعی آن بر نظام اسلامی مطلع نبوده که جای تاسف دارد و بودن وی در سمت ریاست جمهوری خلاف عقلانیت و مشورعیت است و اگر می دانسته نشان از سادیسم دولتی است. دولتی که به دنبال ایجاد نا امنی و ناراحتی عمدی باشد نشان از بیماری دارد.

به نظر می رسد تصمیم دولت خصوصا شخص رئیس جمهور در این خصوص، اهداف پشت پرده ای دارد که مهمترین آن پوشاندن چهره بی کفایتی اصلاح طلبان خصوصا شخص وی در اداره کشور است و اینکه به دنبال مقصر جلوه دادن رهبری معظم نظام اسلامی است .

چنانچه با طرح نبود اختیارات کافی روحانی این مساله رقم زدند.

اقدام بنزینی دولت تدبیر و امید، اهرمی است برای فشار به اینکه رهبری در خصوص استعفا و یا برخورد با روحانی اقدامی انجام دهد تا از این برخورد، روحانی را پیراهن عثمان کنند و نگذارند جریان اصلاحات خاموش گردد.

از سوی دیگر همسویی مجلس با دولت در این خصوص تردیدهایی را به دنبال می آورد و اگر در روزهای آینده نمایندگان مجلس با شیوه عملکرد دولت برخورد جدی ننمایند، نشان خواهد داد فتنه پیش رو مجلسی و دولتی است.

در موقعیت پیش آمده باید مردم عزیزمان با هوشیاری تمام و با اعتراض قانونی مراقب سودجویی فتنه گران باشند و با حمایت از مقام عظمای ولایت و خویشتن داری و صبر، دشمنان داخلی و خارجی را نا امید کنند.

مردم عزیز ایران اسلامی بدانند ما طلاب، در کنار معترضان بصیر و قانونمند هستیم ودر مواجه با افساد طلبان ساکت نخواهیم نشست.

محمد علی فتحی

در شب میلاد نبی مکرم اسلام و حضرت امام جعفر صادق علیهماالسلام، دولت بی تدبیر و پر نا امیدی، عیدی ملت را با گرانی بنزین داد.

این اقدام که کج سلیقگی و یا حماقت است، اگر برای رویارویی با نظام ولایی و فشار به ملت جهت اعتراض نمودن است، محکوم به شکست است.

جریان افساد طلب نشان داد که در گستاخی و تکبر و تجبر و دروغگویی و ملت فریبی و  دشمن دوستی گوی سبقت را دشمنان نظام گرفته اند.

مبارزه با فساد گسترده در دولت کانون های فساد را به تحریک ملت با افزایش قیمت بنزین کرده است تا هم مردم را بیازماید هم از آب گل آلود ماهی بگیرد.

اینجانب از مردم فهیم، فداکار، صبور و شکیبای ایران اسلامی می خواهم با نهایت درایت و در سکوت حکیمانه از این زلزله های دشمنان خودی عبور نمایند.
البته علماء و دلسوزان انقلاب، نخبگان کشورمان باید با روند قانونی اقدام به جلوگیری از این نوع خطاهای فاحش دولتمردان نمایند.

براستی که ظلم دامن ظالم را خواهد گرفت و درغگوی به ملت رسوا خواهد شد.

✍️ محمد علی فتحی

🆔 @hajfathi_ir
#بنزین
#گرانی_بنزین
#روحانی
#فتنه
#فتنه_گر

✅ طی حکمی حجت الاسلام و المسلمین محمد علی فتحی به عنوان  دبیر اجرایی بنیاد بین المللی غدیر استان البرز، معرفی شد.

👌مشروح خبر را با کلیک روی عکس زیر زیر بخوانید👇:

اشاره

ابومحمد علیه السلام عابدترین مردم بود و در برخوردهای اجتماعی، با دوست و دشمن با اخلاق پسندیده برخورد می کرد. وی این خصایل نفسانی را از جدش پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله به ارث برده بود. در فصل دوم به برخی ویژگی های اخلاقی و فردی ایشان که او را از مردم زمان خویش ممتاز ساخته بود، اشاره می شود.

عبادت و نماز

امام عسکری علیه السلام عابدترین شخص عصر خود بود. بیشتر از همگان فرمانبردار دستورات خداوند بود و شب هایش را به نماز و تلاوت قرآن و عبادت خدا می گذراند.

«محمد شاکری» می گوید: امام علیه السلام در محراب عبادت می نشست و سجده می کرد. من می خوابیدم و بیدار می شدم، او هنوز در حال سجده بود[1].

هیبت و شکوه

امام عسکری علیه السلام اخلاقی نیکو و پسندیده و هیبت و شکوه خاصّی داشت. «احمد بن عبیدالله بن خاقان»، وزیر دربار معتمد عباسی، که از دشمنان سرسخت علویان بود و در بدنام کردن آنان می کوشید در این باره می گوید:

در سرّمن رأی _ سامراء _ هیچ کس از علویان را همچون حسن بن علی بن محمد بن الرضا علیه السلام نه دیدم و نه شناختم. در وقار و سکوت و عفاف و بزرگواری و کرم  میان خاندانش و نیز نزد سلطان و تمامی بنی هاشم همتایی چون او ندیدم. بنی هاشم او را بر سال خوردگان و توانگران خویش مقدم می دارند. درباره او از کسی از بنی هاشم و فرماندهان و دبیران و داوران و فقیهان و دیگر مردمان تحقیق نکردم جز آنکه او را در نزد آنان، در غایت شکوه و ابهّت و جایگاهی والا و گفتاری نکو یافتم و دیدم که وی را بر خاندان و مشایخش و دیگران مقدّم می شمارند و دوست و دشمن از او تمجید می کنند[2].

سخاوت و بخشش

نگاه خاندان رسالت به مسائل مادی و زندگی دنیایی به گونه ای بود که بتوانند با خشنودی پروردگار، مشکلات مردم را حل کنند. بنابراین در موارد رضایت پروردگار از مصرف دارایی و ثروت خود دریغ نمی کردند. برای نمونه دو مورد از بذل و بخشش های امام عسکری علیه السلام را یادآور می شویم:

1. شخصی به نام «محمد بن علی عباسی» می گوید: در سر راه عبور امام عسکری علیه السلام به او عرض حاجت کردم. همین که امام از وضع زندگی من آگاهی یافت، به پیشکار مخصوص خود فرمود: هر چه داری به او بده! او صد دینار طلا با خود همراه داشت که به من بخشید[3].

2. «ابویوسف» _ شاعر متوکل عباسی _ روایت کرده است: پسری برایم زاده شد در حالی که تنگ دست بودم. به عده ای یادداشت نوشتم و از آنان کمک خواستم. با ناامیدی بازگشتم. بر گرد خانه امام حسن عسکری علیه السلام یک دور چرخ زدم و به سوی در رفتم که ناگهان ابوحمزه که کیسه ای سیاه در دست داشت، بیرون آمد. درون کیسه چهارصد درهم بود. او گفت:

سرورم می گوید: این مبلغ را برای نوزادت خرج کن که خداوند در او برای تو برکت قرار دهد[4].

زهد و پارسایی

کامل بن ابراهیم می گوید: به منظور پرسش سؤالی خدمت امام عسکری علیه السلام رفتم. همین که به حضور ایشان مشرف شدم، دیدم آن بزرگوار لباس های سفید و بسیار عالی پوشیده است. با خود گفتم: این آقا که ولیّ و حجت خداست، لباس های بسیار نیکو می پوشد، آن گاه به ما دستور می دهد تا با برادران دینی خود مواسات و از پوشیدن این گونه لباس ها خودداری کنیم؟!

ناگاه دیدم آن برگزیده خدا با تبسّم آستین ها را بالا زد و ساق دست خود را برهنه کرد. وقتی نگریستم، دیدم وی لباس بسیار خشن و زبری زیر لباس های خود پوشیده است. آن گاه فرمودند: به خدا سوگند! این لباس زبر و خشن را برای خدا و این لباس نیکو را برای شما پوشیده ام[5].

 [عیون أخبار الرضا علیه السلام] جَعْفَرُ بْنُ نُعَیْمِ بْنِ شَاذَانَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِیسَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ:

ما رَأَیْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا علیه السلام جَفَا أَحَداً بِکَلَامِهِ قَطُّ وَ مَا رَأَیْتُ قَطَعَ عَلَی أَحَدٍ کَلَامَهُ حَتَّی یَفْرُغَ مِنْهُ وَ مَا رَدَّ أَحَداً عَنْ حَاجَةٍ یَقْدِرُ عَلَیْهَا وَ لَا مَدَّ رِجْلَیْهِ بَیْنَ یَدَیْ جَلِیسٍ لَهُ قَطُّ وَ لَا اتَّکَأَ بَیْنَ یَدَیْ جَلِیسٍ لَهُ قَطُّ وَ لَا رَأَیْتُهُ شَتَمَ أَحَداً مِنْ مَوَالِیهِ وَ مَمَالِیکِهِ قَطُّ وَ لَا رَأَیْتُهُ تَفَلَ قَطُّ وَ لَا رَأَیْتُهُ یُقَهْقِهُ فِی ضَحِکِهِ قَطُّ بَلْ کَانَ ضَحِکُهُ التَّبَسُّمَ وَ کَانَ إِذَا خَلَا وَ نُصِبَتْ مَائِدَتُهُ أَجْلَسَ مَعَهُ عَلَی مَائِدَتِهِ مَمَالِیکَهُ حَتَّی الْبَوَّابِ وَ السَّائِسِ وَ کَانَ علیه السلام قَلِیلَ النَّوْمِ بِاللَّیْلِ کَثِیرَ السَّهَرِ یُحْیِی أَکْثَرَ لَیَالِیهِ مِنْ أَوَّلِهَا إِلَی الصُّبْحِ وَ کَانَ کَثِیرَ الصِّیَامِ فَلَا یَفُوتُهُ صِیَامُ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ فِی الشَّهْرِ وَ یَقُولُ ذَلِکَ صَوْمُ الدَّهْرِ وَ کَانَ علیه السلام کَثِیرَ الْمَعْرُوفِ وَ الصَّدَقَةِ فِی السِّرِّ وَ أَکْثَرُ ذَلِکَ یَکُونُ مِنْهُ فِی اللَّیَالِی الْمُظْلِمَةِ فَمَنْ زَعَمَ أَنَّهُ رَأَی مِثْلَهُ فِی فَضْلِهِ فَلَا تُصَدِّقُوهُ [1] .

ترجمه:

عیون اخبارالرضا: ابراهیم بن عباس می‌گوید:

1. هرگز ندیدم حضرت رضا علیه السّلام با سخن خود کسی را برنجاند
2. و هرگز ندیدم سخن کسی را قطع کند تا او صحبت خود را تمام می‌کرد
3.  و هرگز محتاجی را که قدرت رفع حاجتش را داشت، رد نکرد.
4.  هرگز پاهای خود را مقابل کسی که نشسته بود دراز نمی کرد
5. و در مقابل کسی که نشسته بود، تکیه نمی کرد
6.  و هرگز غلامان خود را ناسزا نمی گفت
7.  و ندیدم که آب دهان به زمین بیندازد،
8.  و هرگز در موقع خنده قهقهه نمی زد، بلکه خنده آن جناب تبسم بود.
9. در خلوت سفره اش را که می‌گستردند،
10.  غلامان خود و حتی دربان‌ها و مهتر چهارپایان را بر سفره خویش می‌نشاند.
11.  شب‌ها کم می‌خوابید و بسیار بیدار بود.
12.  بیشتر شب‌ها از ابتدای شب تا صبح، شب زنده دار بود.
13.  بسیار روزه می‌گرفت.
14.  روزه سه روز در ماه از او فوت نمی شد و می‌فرمود: این سه روز، روزه تمام عمر است.
15. بسیار کار خیر می‌کرد
16.  و در پنهانی صدقه می‌داد. بیشتر در شب‌های تاریک چنین کاری را می‌کرد.
17.  هر کس بگوید که چون او کسی را از نظر مقام و شخصیت دیده است، باور نکنید.

خیلی ها آرزو  دارند فرزندف همسر، دوست، رئیس، همسایه و ... صالح داشته باشند و برای رسیدن به این آرزو دعا می کنند و از دیگران هم می خواهند که برایشان دعا کنند.

تلاش افراد در انسان صالح شدن و یافتن او، بسته به شناخت ویژگی های فرد صالح دارد.

 در پاسخ به سؤال که چه کسی فرد صالح است از رسول گرامی اسلام که از جانب خدای مهربان سخن می گوید، روایتی نقل شده که با هم آن را می خوانیم:

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

 یا عَلیُّ وَ لِلصّالِحِ ثَلاثُ عَلاماتٍ:

1. یُصْلِحُ ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللّه ِ تَعالی بِالْعَمَلِ الصّالِحِ
2. وَ یُصْلِحُ دینَهُ بِالْعِلْمِ
3. وَ یَرْضی لِلنّاسِ ما یَرْضی لِنَفْسِهِ[1]؛

ای علی! انسان صالح سه نشانه دارد:

1.  با عمل صالح، میان خود و خداوند را اصلاح می کند،
2. با علم، دینش را اصلاح می نماید
3. و برای مردم، همانی را می پسندد که برای خود می پسندد.

18 سال است از شهر دیالمه با سن 99 سالگی پیاده به زیارت اربعین می آید.

آری عشق چنین است.

دریافت
مدت زمان: 55 ثانیه

 وقتی به برخی در خصوص گناهانی که مرتکب می شوند تذکر می دهیم می گوید:

این مسأله شخصی است و به شما ربطی ندارد.

نمونه این جمله هنگام تذکر به  بی حجاب، روزه خوار، قانون شکنان و محرم و نامحرم نشناسها و... می شنوید.

براستی آیا گناهان افراد، مسأله شخصی است؟

برای پاسخ به این سوال باید قید شخصی بودن توضیح داده شود و بعد بررسی شود که آیا گناهان یاد شده و مشابهش چه اندازه در تعریف قرار می گیرد.

منظور از شخصی بودن چیزی این است که آن چیز، ارتباطی با دیگران ندارد، حق فردی است، اجتماعی محسوب نمی شود،  عمومی نیست، مالکیت و انتفاع فردی دارد و دیگران چنین حقی ندارند.

با بررسی گناهان، می بینیم که به دلیل تاثیر گذاری آنها بر هم افراد جامعه و اطرافیان و اجتماع و در معرض عمومی بودن، و تخریب محیط و حقوق سایرین، اتفاقا این گناهان، شخصی محسوب نمی شود.

 تازه اگر این گناهان شخصی بود،خداوند به انسان مؤمن دستور نمی داد دربرابر گناهان عکس العمل نشان دهند.

در طول تاریخ امر به معروف و نهی از منکر بوده و این نشان می دهد که گناهان افراد فقط جنبه فردی ندارد بلکه مثل یک ویروس واگیردار، انسان ها و محیط سالم را خراب و وضعیت بدان جامعه را بدتر می کند.

جالب است بدانید نظام موجود در عالم ، نظام ارتباطی است که به احسن وجه بوجود آمده و هر رفتاری و کرداری بر کل عالم تاثیر می گذارد.

مثلاً دروغ هم فرد را خراب می کند هم دیگران را و هم ساکنان آسمانها و فرشتگان را آزار می دهد.

به این فرموده رسول گرامی اسلام دقت کنید:

المومن اذا کذب بغیر عذر لعنه سبعون الف ملک و خرج من قلبه نتن حتی یبلغ العرش فیلعنه حمله العرش[1].

آن گاه که شخص مومن، بدون عذر دروغ گوید، هفتاد هزار فرشته او را لعنت می کنند و از قلب او بوی گندی بیرون می‌آید که به عرش می‌رسد؛ آن گاه حاملان عرش الاهی نیز او را لعن می‌کنند.

گناهکار نمی داند که او در وهله اول توهین به خدا می کند و در مراتب پایین تر، به بندگان و موحدان درگاه ربوبی جسارت می کند.

اگر بندگان الهی به گناهکار تذکر ندهند، نشان می دهد که از خدا و اوامر او حمایتی ندارند و این خلاف توحیدعملی است.

محمد علی فتحی

            .