قال الله تعالی:
ولَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا
اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ
زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم
بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ
ترجمه:
(به معبود) کسانى که غیر خدا را مى
خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روى ظلم و جهل، خدا را دشنام دهند. این گونه
براى هر امّتى عملشان را زینت دادیم. سپس بازگشت همه آنان به سوى پروردگارشان است.
و آنها را از آنچه عمل مى کردند،آگاه مى سازد (و پاداش و کیفر مى دهد).
نکته ها:
1- این آیه به صراحت ناسزاگویی به
کفار و مشرکین را نکوهش می کند و دلیل آن را مقابله آنان به مثل و سب خدای تعالی می
داند.
2-
ناسزا گویی به مقدسات اشخاص طبق
آیه شریفه نکوهش شده و حرام می باشد.
3-
از آیه استفاده می شود که منطق
اسلام ناسزا گویی نیست بلکه عقاید خود را مسلمان واقعی با برهان و دلیل مطرح کرده و
از آن دفاع می کند.
4-
لعن اگرچه ناسزا گویی و سبّ محسوب
نمی شود ولی قطعا بدتر از آن است.
5-
لعن دشمنان اهل البیت علیهم السلام
آن هم به صورت علنی و در زمانه ای که دشمن به دنبال شکاف انداختن بین صفوف مسلمین است،
کاری است خلاف آیه قرآن و سیره عملی اهل البیت علیهم السلام.
6-
اهانت و سبّ و لعن بزرگان فرق
اسلامی طبق فتاوای مراجع عظام جایز نیست و شیعه واقعی با برهان و دلیل می تواند آنان
را نقد کند.
7-
یک مورد لعن علنی از اهل البیت
علیهم السلام نسبت به بزرگان اهل سنت گزارش نشده است اگر مواردی هم باشد قطعا از حیث
سندی اعتبار ندارد.
8-
اگر به واسطه اهانت به مخالفین
مذهب، پیروان آنان ، خون شیعه ای را بریزند قطعا یکی از شریکان جرم، سبّ و لعن کننده
می باشد.
9-
شیعه واقعی نه از اهل البیت علیهم
السلام جلو می افتد و نه عقب. شیعه ملازم اهل البیت علیهم السلام است.
10-
در سیره عملی اهل البیت علیهم
السلام اهانت و سبّ بزرگان اهل سنت جای ندارد.
11-
برادران اهل سنت، رفتار ناشایست
جهّال از شیعه را به پای اهل البیت علیهم السلام و شیعیان بصیر و متعهد ننویسند.
خادم اسلام و مسلمین محمد علی فتحی
