محمد علی فتحی

شنیدم که مولوی عبدالحمید گفته در کشور#آزادی وجود ندارد!

❓❗️یک سوال و درخواست:

آقای مولوی عبد الحمید

اگر شما قائل به آزادی هستید، اجازه دهید طلاب و دانشجویان سنی کتاب #الغدیر را مطالعه کنند.

هرگاه شما چنین اجازه ای دادید باور می کنیم که شما دنبال تحقق آزادی هستید.

والسلام

✍ محمد علی فتحی

👌لطفا #نشر_حداکثری برسد به آقای اسماعیل زهی

#رسانه‌حاج‌فتحی 👇

♡ @hajfathi_ir ♡

✅مردم داریم تا مردم !!!

▪️اینکه سلبریتی ها و اصلاح طلبان و آخوندهای لیبرال، #اغتشاشگران را جزو مردم می دانند و می گویند که نباید با آنان با خشونت ( برخورد قانونی) کرد مثل این است که بگویند #خوارج جزو مردم هستند و نباید امیرالمومنین علیه‌السلام با آنان برخورد می کرد. 

▪️این جماعت هنوز نمی خواهند قبول کنند که در بین مردم فاسد ، فاسق ، خائن و بی حیا وجود دارد و لذا همه را صد درصد خوب می دانند و خوب جلوه می دهند جالب اینکه مخالفین خود را جزو مردم نمی دانند. 

▪️دسته بندی قرآن از مردم را ببینید: 

❗️وَإِنَّ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ (المائده:۴۹)

❗️ۚوَإِنَّ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ عَنْ آیَاتِنَا لَغَافِلُونَ (یونس:۹۲)

❗️وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یُؤْمِنُونَ (هود: ۱۷)

❗️وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ (یوسف:۳۸)

❗️وَإِنَّ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَکَافِرُونَ (الروم:۸)

👌البته باید حساب مؤمنین از مردم را با غیر مؤمن جدا کرد. 

👈 غرض اینکه هر فردی نخواهد اختلاف مردم از حیث ایمان و کردار را نپذیرد و همه را به یک چشم ببیند، شخصی بی منطق خواهد بود.

✍ محمد علی فتحی | #حاج_فتحی 

#اعتراضات #اغتشاشات #سلبریتی_دوزاری #آخوندهای_لیبرال #آخوند_انگلیسی #فتنه #فتنه_گران 

▫️وقتی به آنچه هستی قانع نباشی، تلاش می کنی بهترین باشی. 

▫️کمی از خودت بیرون بیا و از بیرون به خودت نگاه کن.

▫️از بیرون بهتر می توانی عیب و نقص و موانع پیشرفت و رشد را بدانی. 

▫️بعد از آنکه موانع را یافتی، به دنبال راه زدودن آن باش. 

🔻خداوند انسان‌هایی که بخواهند از حال بد به حال خوب تغییر کنند را دوست دارد. 

✍ محمد علی فتحی

🔰ایتا، تلگرام، اینستاگرام 
🆔 @hajfathi_ir 
🆔 @nedayeasr

قال الله تعالی:

و تَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ کُلٌّ إِلَیْنٰا رٰاجِعُونَ.( الانبیاء:۹۳)

و (گروهی از پیروان ناآگاه آنها) کار خود را به تفرقه در میان خود کشاندند. (سرانجام) همگی به سوی ما باز می گردند (و جزای کار خویش را می بینند).
 
👌نکات:

1-  کلمه تقطع ، معناى تقطیع یعنى جدا کردن است.
2-   بعضى دیگر گفته اند به همان معنایى است که از لفظ متبادر مى شود و آن تفرق و اختلاف است.
3-  مقصود از آن این است که مردم این امر واحد را که گفتیم همان دین توحید است که انبیا بدان دعوت کرده اند رها کرده با اینکه امرى واحد بود پاره پاره نموده و میان خود تقسیمش کردند، هر طایفه اى یک قسمت آن را گرفته بقیه را رها کرد یکى وثنى مذهب شد، یکى یهود و یکى نصارى و یکى مجوس و دیگرى صابئى، آن هم با همه اختلافاتى که در طوایف آنها هست و این خود نوعى سرزنش و مذمتى است از مردم به خاطر اختلافشان در دین و نافرمانى خدا در پرستش معبود یگانه .
4-  و در جمله کُلٌّ إِلَیْنٰا رٰاجِعُونَ بیان مى کند که اختلافشان در امر دین نادیده گرفته نمى شود بلکه همگى به سوى خدا بازگشت نموده بر طبق اختلافى که در امر دین کردند سزا داده مى شوند هم چنان که تفصیل در آیه فَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ اَلصّٰالِحٰاتِ نیز بدان اشاره دارد .
5-   اگر جمله کُلٌّ إِلَیْنٰا رٰاجِعُونَ را بدون عطف آورده براى این است که این جمله در واقع جوابى است از سؤالى تقدیرى، گویى کسى پرسیده عاقبت اختلافشان در امر دین چه خواهد بود و چه نتیجه خواهد داد در پاسخ فرموده همه به سوى ما بر مى گردند و طبق عملشان مجازاتشان مى کنیم .
6-  از ظاهر آیه بر می آید که دلیل این همه اختلاف در میان امت ها خود مردم هستند نه رهبران آنها. لذا اتهام به کوتاهی انبیاء در هدایت گری مردم و یا ناکارآمدی خود دین در هدایت وایجاد تفرقه سخنی باطل است. 
7-  ( وَ تَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ ) کارشان به جایى رسید که در برابر هم ایستادند،و هر گروه،گروه دیگرى را لعن و نفرین مى کرد و از او برائت و بیزارى مى جست،به این نیز قناعت نکردند به روى همدیگر اسلحه کشیدند و خونهاى زیادى را ریختند،و این بود نتیجه انحراف از اصل اساسى توحید و آئین یگانه حق.
8-  جمله تقطعوا که از ماده قطع مى باشد به معنى جدا کردن قطعه هایى از یک موضوع به هم پیوسته است،و با توجه به اینکه از باب تفعل آمده که به معنى پذیرش مى آید مفهوم جمله این چنین شود:آنها در برابر عوامل تفرقه و نفاق تسلیم شدند،جدایى و بیگانگى از یکدیگر را پذیرا گشتند، به یکپارچگى فطرى و توحیدى خود پایان دادند و در نتیجه گرفتار آن همه شکست و ناکامى و بدبختى شدند
9-   و در آخر آیه اضافه مى کند اما همه آنها سرانجام به سوى ما باز مى گردند ( کُلٌّ إِلَیْنٰا رٰاجِعُونَ ) این اختلاف که جنبه عارضى دارد برچیده مى شود و باز در قیامت همگى به سوى وحدت مى روند،در آیات مختلف قرآن،روى این مساله زیاد تاکید شده که یکى از ویژگیهاى رستاخیز برچیده شدن اختلافات و سوق به وحدت است: در آیه 48 سوره مائده مى خوانیم إِلَى اَللّٰهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعاً فَیُنَبِّئُکُمْ بِمٰا کُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ : بازگشت همه شما به سوى خدا است و شما را از آنچه در آن اختلاف داشتید آگاه مى سازد این مضمون در آیات متعددى از قرآن مجید به چشم مى خورد و به این ترتیب آفرینش انسانها از وحدت آغاز مى شود و به وحدت باز مى گردد.

✍️ محمد علی فتحی

کرج ایران کوچک

مومن نباید کاری کند که دشمن به خاطر آن، نسبت به او طمع کند.

برخی هستند کاری با رنگ و لعاب دینی انجام می دهند و فکر می کنند که کارشان درست است.

ولی وقتی جوانب کارشان مورد بررسی قرار می گیرد و رفتار او با دید جهانی و نیز جامع گرایانه بررسی می شود متوجه می شویم که دشمن در حمایت از آن و نیز تعریف و تمجید از آن و بهره برداری از آن نهایت تلاش را می کندو به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به نفع خود و به ضرر امت اسلامی از آن سوء استفاده می کند.

این مومن فکر می کند کارش درست است. به تعبیر قرآن: "یحسبون انهم یحسنون صنعا[1]"

یعنی: گمان می کند آنچه انجام می دهد کارش درست است.

اما در نگاه انسان کاملی چون مولا امیر المومنین علیه السلام او ناخواسته در اردوی دشمن است و خود خبر ندارد.

حضرت درباره کار آنان می فرماید: "وفعلُکم یُطمع فیکم الأعداءُ[2]".

نکته:

قبل از هر کاری و هر موضع گیری بنگر ببین دشمن درباره کارت چه عکس العملی دارد آیا او از کارت بهره برداری می کند یا نه؟!

وقتی دشمن برکارت و رفتارت طمع کرده آن کار را تعطیل کن ولو ظاهر دینی داشته باشد.

نمونه این کارها که برخی انجام می دهند و دشمن در آنها طمع کرده است عبارتند از:

لعن علنی بزرگان اهل سنت، قمه زنی و...

برخی "غصب خدا" بر گناهکاران را دور از ذات و ارحم الراحمین بودن او می خواهند بدانند!
دلیل آن هم این است که نمی خواهند چیزی به نام "کیفر گناهان" یا "عذاب" را قبول کنند. چون قبولی آن ‌همان و احساس مزاحم شدن این فکر با لذت ها و خواسته های نفسانی همان.
عزیزم ! بدان خدا با کسی تعارف ندارد.
گناه کنی و توبه ننمایی عذاب می بینی و لو نخواهی "اشد المعاقبین" بودن او را بپذیری.

#ارحم_الرحمین #گناه #،عذاب #توبه #نفس #شیطان #غضب #اسلام_رحمانی #ندای_عصر #حاج_فتحی

#مؤسسه_فرهنگی_تبلیغی_ندای_عصر
:id: @nedayeasr
:id: @hajfathi_ir

صدقه برای سلامتی حضرت ولی عصر ارواحنا فداه جهت رعایت حق محبوب است.
صدقه را معمولا برای سلامتی عزیزانمان می دهیم.
می دانیم که جان امام بر حق و حجت الهی بر جان و مال و اهل و عیال ما برتری دارد و اوست که برای مؤمن برترین فرد و محبوبترین و عزیزترین فرد در عالم هستی است. لذا صدقه برای سلامتی وی از اولویت برخوردار است.
آری امام نیاز به صدقه ما ندارد ولی ما باید حق مولویت او را مراعات کنیم و انجام وظیفه نماییم.

#صدقه #امام_زمان

#مؤسسه_فرهنگی_تبلیغی_ندای_عصر

:id: @nedayeasr

سوال: آیا ازدواج موقت به مدت ۹۹ ساله، صحیح است و موقت محسوب می شود؟

 امام خمینی(ره):
صحیح است و موقت محسوب می شود.[1]

آیه الله بهجت(ره):
هر مقدار که به سفاهت نرسد ازدواج موقت صحیح است[2].

آیه الله تبریزی(ره):
عقد باطل نیست، لکن در ترتیب آثار عقد دائم و عقد موقت باید احتیاط کنند. در صورتی که در عقد شرط ارث یا نفقه نشده، زن مطالبه ارث و نفقه نکند و برای جدا شدن بنابر احتیاط واجب علاوه بر ابراء مدت، مرد او را طلاق هم بدهد[3].

آیه الله خوئی(ره):
در احکام، ملحق به عقد دائم است.[4]

آیه الله سیستانی(دام ظلّه):
باطل است[5].

آیه الله صافی گلپایگانی(دام ظلّه):
صحیح است و موقت محسوب می شود[6].

آیه الله فاضل لنکرانی (ره):
صحیح است و موقت محسوب می شود[7].

آیه الله گلپایگانی (ره):
صحیح است و موقت محسوب می شود[8].

آیه الله مکارم شیرازی(دام ظلّه):
چنین ازدواج موقتی اشکال دارد، احتیاط آن است که احکام عقد دائم بر آن مترتب کنند. (در مواردی که مقرون به  احتیاط است[9])
 
آیه الله نوری همدانی(دام ظلّه):
در احکام، ملحق به عقد دائم است[10].

آیه الله وحید خراسانی(دام ظلّه):
بنابر احتیاط واجب نباید زمان عقد موقت بیش از عمر زوجین یا یکی از آن دو باشد، و صحت عقد موقت، در فرض مذکور و تبدیل آن به عقد دائم محل اشکال است[11].
 

میلاد موفور السرور حضرت امام هادی علیه السلام را  خدمت همه شیعیان مو محبین ان حضرت تبریک می گوییم.

آنچه می خوانید یاد داشتی مختصر از فراز های باشکوه زندگی امام هادی علیه السلام است که به نگاه کلی و اجمالی بدان پرداخته ایم:

امام  علی بن محمد ، مشهور به امام هادی و علی النقی علیه السلام، دهمین امام شیعیان است که در سن 8 سالگی به مقام امامت رسید و حدود33 سال امامت امت اسلامی را بر عهده داشت.

هدایتگری ویژه امام در زمان خود، باعث شد ایشان به امام هادی علیه السلام مشهور گردند.

همزمانی ایشان با چند تن از خلفای عباسی مثل معتصم و متوکل که به ظاهر احترام امام را نگه می داشتند ولی با دسیسه سد راه امام می شدند، باعث شد آن حضرت استراتژی خاصی را برای ارتباط با شیعیان در اقصی نقاط جهان اسلام پدید آورد. این نوع استراتژی برپایه تشکیل سازمان وکالت بود.

 ایشان برای هدایت عامه مردم و نیز حفظ ارتباط تنگاتنگ حاکم الهی و حجت خدا با مردم، از انسان های وارسته ای که امین ایشان در مناطق مختلف بودند بهره جست وآنان را به عنوان وکیل خود معرفی فرمودند که به رتق و فتق امور مسلمین می پرداختند.

این اقدام امام نشان می دهد که هدایتگری حاکم الهی توقف بردار نیست و مردم نیز بدون هادی و سرپرست نیستند. از طرفی جایگاه ویژه خواص از علما و دانشمندان اسلامی را در هدایتگری مردم و وظیفه آنان در این قبال نشان می دهد.

در واقع وکلای امام انسان های محدث، فقیه و متقی بودند که نیابت عامه امام را بر عهده داشتند و این نشان می دهد که می شود فقیهی نائب امام و وکیل ایشان باشد و مردم نیز از آنان پیروی نمایند. شاید ولایت فقیه را بتوان همانند ولایت وکلای امام بر مردم تلقی کرد.اگر چه نظریه ولایت فقیه چیزی فراتر از نظریه وکالت است.

امام هادی علیه السلام در زمان خود با فرقه های ضاله و خصوصا غالیان - که مقامات خاندان عصمت را بیشتر از آنچه خدای عزوجل ترسیم و توصیف کرده است می دانستند- مبارزه نمود. این اقدام امام مسئولیت سنگی حاکم الهی را در رویارویی با جریان های انحرافی مخصوصا در حوزه اعتقادات نشان می دهد.

از طرفی امام هادی علیه السلام با  انشای  زیارت جامعه کبیره و نیز زیارت غدیریه امیر المؤمنین علیه السلام، اهتمام خود را برای پاسداشت و معرفی و شناساندن جایگاه امامت و مقام امام، نشان دادند.

به جرأت می توان گفت که این دو زیارت، بهترین اسناد در زمینه امام شناسی است و جا دارد اندیشمندان اسلامی و مبلغان دینی در تبلیغ و ترویج و تعلیم آموزه های آن دو، اهتمام ویژه نمایند.

درس بزرگ امام هادی علیه السلام برای نسل جدید در زمان فعلی ما این است که حکمت آموزی و معرفت افزایی و تقوی ورزی را می توان از سنین کودکی شروع کرد و تا به اوج آن در جوانی رساند. نکته دیگر این که همواره باید در برابر انحرافات روحیه روشنگری و بصیرت افزایی داشت و با ایجاد گروه های ایمانی و تشکل های منسجم و منظم و قوی  جلوی انحرافات موجود در زمانه را گرفت.

تشکیل شبکه هادیان در کشور عزیز ایران اسلامی که اعضای آن شامل نخبگان، مبلغان، اساتید حوزه و دانشگاه می تواند باشد،برای رویارویی با حجم سنگین تهاجم فرهنگی ضروری است و متولیان فرهنگی در این راستا می تواند با تأسی به امام هادی علیه السلام اقدامات مهمی را در برابر جبهه استکبار انجام دهند.

محمد علی فتحی

دبیر اجرایی بنیاد بین المللی غدیر استان البرز

معاذ بن جبل در حالى نزد که گریان بود پیامبر آمد.حضرت رسول صلّى اللّه علیه و آله فرمود:

معاذ!چرا گریه مى‌کنى‌؟گفت:جوانى خوش‌سیما را دیدم که مثل زن کودک مرده گریه مى‌کند و اجازه حضور مى‌خواهد.پیامبر فرمود:او را بیاور. جوان که نزد پیامبر آمد،حضرت پرسید:چرا گریانى‌؟گفت:چگونه گریه نکنم در صورتى‌که گناهانى دارم که اگر خداوند به خاطر برخى از آن گناهان مرا مؤاخذه کند،کیفرم آتش دوزخ است.مطمئنم که خدا مرا مؤاخذه کرده و مرا نخواهد بخشید.

پیامبر فرمود:مگر چیزى را شریک خدا قرار دادى‌؟گفت:به او پناه مى‌برم از این‌که مشرک باشم.فرمود:خون کسى را به ناحق ریختى‌؟گفت:نه.پیامبر فرمود:اگر گناهان تو به اندازه هفت زمین و دریاها و ریگ‌ها و درخت‌ها و همه آفریده‌هاى او باشد،خداوند تو را مى‌بخشد.جوان گفت:گناهم از همه بزرگتر است.

فرمود:اگر به اندازه هفت آسمان و ستارگان و عرش و کرسى باشد:آمرزیده مى‌شوى.گفت:باز هم سنگین‌تر است.
پیامبر خشم‌آلود نگاهش کرد و فرمود:گناهان تو بزرگ‌تر است یا پروردگار تو؟ جوان پیشانى بر خاک سایید و گفت:منزه است خدا.چیزى از او بزرگ‌تر نیست. خدا بزرگ‌تر از هرچیزى است.فرمود:گناه بزرگ را جز خداى بزرگ نمى‌آمرزد.
جوان گفت:نه به خدا،اى پیامبر.سپس جوان ساکت شد.

حضرت فرمود:واى بر تو.حتى یک گناهت را هم نگفتى.گفت:من هفت سال کارم این بود که نبش قبر مى‌کردم و کفن‌شان را درمى‌آوردم.روزى دختر جوانى از انصار را به خاک سپردند و اقوامش بازگشتند.شب که رسید،قبرش را بازکردم و او را بیرون آورده و کفن را از تنش درآوردم.برهنه کنار قبرش انداختم.در حال بازگشت شیطان او را در نظرم جلوه‌گر نمود و مى‌گفت:آیا شکمش و سفیدى‌اش را نمى‌بینى‌؟آیا پاهایش را نمى‌بینى‌؟سپس مرا به وسوسه انداخت.بعد با او نزدیکى کردم و همانگونه رهایش کردم و به راه افتادم،که ناگهان از پشت سرم صدایى آمد:

اى جوان!واى بر تو از مالک روز جزا که مرا با تو در محشر گردآورد. همان‌طور که مرا برهنه رها کردى،کفنم را غارت کردى و مرا تا روز قیامت با حال جنابت رها نمودى،واى بر جوانى تو از دوزخ،آن‌گاه جوان گفت:اى پیامبر خدا! گمان ندارم که بوى بهشت به مشام من برسد،مگرنه‌؟پیامبر فرمود:اى تبهکار! از من دور شو که مى‌ترسم به آتش تو من نیز بسوزم.چه‌قدر تو به آتش جهنم نزدیک شدى‌؟پیامبر آن‌قدر با دست اشاره کرد تا این‌که او از نظرش محو شد.

جوان بدکار توشه‌اى از مدینه تهیه کرد و به کوهى از کوهاى مدینه پناه برد و لباس موئى پوشید و هردو دستش را به گردن بست و مشغول دعا و عبادت شد. مى‌گفت:خدایا!تو مرا مى‌شناسى و آگاهى که چه گناهى کردم.آقاى من،خداى من،پشیمانم.توبه کردم و نزد رسولت رفتم.مرا از نزد خود راند و بر وحشتم افزود.از تو به نام و جلال و عظمت تو مى‌خواهم که مرا ناامید برنگردانى و دعاى مرا بیهوده نکنى و از بهشت بى‌نصیبم نگردانى.چهل شب و روز همین‌گونه دعا مى‌کرد تا آنکه حیوانات به حال او گریستند.پس آنان زبان و دست به دعا گشودند.و مى‌گفت:آن‌چه از حاجت خود دانستم گفتم.اگر دعایم را پذیرفتى به پیامبرت وحى کن و اگر مرا نیامرزیده‌اى و مى‌خواهى کیفرم دهى،به زودى در آتشم بیفکن یا در دنیا هلاکم کن و از رسوایى روز قیامت نجاتم بده.

خداوند این آیه را نازل فرمود: وَ اَلَّذِینَ‌ إِذٰا فَعَلُوا فٰاحِشَةً‌ أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ‌ ذَکَرُوا اَللّٰهَ‌ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ‌ یقول خافوا الله فجعلوا التوبه وَ مَنْ‌ یَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ‌ إِلاَّ اَللّٰهُ‌ آنان که چون هرزگى کردند یا به خود ستم روا داشتند،یعنى گناهى بزرگ‌تر از زنا انجام دادند،هرگاه به یاد خدا افتادند و آمرزش خواستند و زود توبه کردند،کیست که گناهان آنان را بیامرزد، مگر خداى عز و جل‌؟(آل عمران/135)اى محمد!بنده‌ام درحالى‌که توبه کرده بود،نزد تو آمد،ولى تو او را طرد کردى،پس او به کجا برود و به کجا قصد کند و از چه‌کسى آمرزش بخواهد؟سپس خدا فرمود:آنانى که در انجام گناه پافشارى نکردند و براى همیشه از گناه خود دست برداشتند،پاداش‌شان از جانب خدا آمرزش است و همچنین بهشت‌هایى که از زیر آن نهرها روان است و در آن جاودانه‌اند.و چه نیکوست پاداش عمل‌کنندگان!

چون پیامبر این آیه را شنید با خوشحالى و تبسم خارج شد و به اصحاب فرمود:چه کسى مرا به جایگاه آن جوان راهنمایى مى‌کند؟معاذ گفت:اى رسول خدا!به من گفته‌اند که در فلان مکان است.پیامبر صلّى اللّه علیه و آله همراه اصحاب به راه افتادند.او را در میان دو سنگ بزرگ با دست‌هایى به گردن بسته و روسیاه و مژه‌ها که از گریه بسیار ریخته بود یافتند که مى‌گفت:اى آقاى من،مرا خوش‌چهره آفریدى.کاش مى‌دانستم که مى‌خواهى مرا در آتش خود بسوزانى یا در پناه خود جاى دهى.

خدایا!از تو نیکى و نعمت بسیار دیدم.اى کاش خبر داشتم که سرانجام من آتش جهنم است یا بهشت‌؟

خدایا!خطاى من از آسمانها و زمین و حتى از کرسى و عرش بزرگ تو بزرگتر است.

کاش مى‌دانستم که مرا مى‌آمرزى یا در رستاخیز رسوا مى‌کنى‌؟

پس این جمله‌ها را مى‌گفت و اشک مى‌ریخت و خاک بر سر مى‌ریخت.درندگان،دور او را گرفته بودند و پرندگان بالاى سر او پرواز مى‌کردند و از شدت گریۀ او به گریه افتاده بودند.

پیامبر نزدیک رفت و دست از گردن او باز کرد و خاک از سرش گرفت و فرمود:اى بهلول!به تو مژده مى‌دهم که خداوند تو را از آتش دوزخ رهانید.آن‌گاه به یاران فرمود:

گناهان خود را چنین جبران سازید که بهلول جبران کرد.پس از آن،حضرت آیه‌اى که نازل شده بود،براى جوان خواند و مژدۀ بهشت را به او داد.

منبع: الأمالی (للصدوق) / ترجمه هدایتی ;  ج ۱  ص ۸۱