امام على علیه السلام :
بِئسَ السَّعیُ التَّفرِقَةُ بینَ الألِیفَینِ [1].
«بدترین تلاش، جدایى انداختن میان دو یار همدم است.»
هشدار به:
- برخی والدین
- برخی برادران و خواهران
- برخی دوستان
- برخی همکاران
- برخی همسایه ها
- برخی.....
مراقب باشیم از این برخی ها نباشیم!
امام صادق علیه السّلام فرمود:
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله روزى هفتاد بار به درگاه خدا توبه مى‌کرد. راوى گوید: گفتم: آیا آن حضرت مى‌گفت:
«استغفر اللَّه و أتوب الیه»؟
فرمود: نه، بلکه مى‌گفت:
«أتوب الى اللَّه».
گفتم: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله توبه مى‌کرد و هیچ گاه برنمى‌گشت ولى ما توبه مى‌کنیم و باز به گناه برمى‌گردیم!
امام علیه السّلام فرمود:
باید از خدا کمک خواست.[1]
فی کتاب عوالى اللآلى : فِی الحَدیثِ :
أنَّهُ صلى الله علیه و آله شَکا إلَیهِ رَجُلٌ قِلَّةَ الرِّزقِ ، فَقالَ علیه السلام :
أدِمِ الطَّهارَةَ یَدُم عَلَیکَ الرِّزقُ .
فَفَعَلَ الرَّجُلُ ذلِکَ فَوُسِّعَ عَلَیهِ الرِّزقُ .[1]
ترجمه:
در حدیث است که مردى نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله از اندکىِ روزى شکوه آورد . فرمود:
همواره با طهارت باش تا روزى ات پیوسته باشد.
آن مرد چنین کرد و روزى اش گشایش یافت .
مصادیق طهارت دائمی:
۱. وضو دائمی داشتن.
۳. داشتن افکار و عقاید خوب
۲. ترک گناهان
نکته:
۱.این روایت بیشتر درباره دائم الوضو بودن است.
۲. امام رحمة الله علیه به نقل از استادشان مرحوم شاه آبادی وضو را مثل پوشیدن لباس رزم در برابر دشمن می دانستند و تاکید می کردند مؤمن همیشه وضو داشته باشد تا در برابر آسیب های شیطان کمتر آسیب ببیند.
خادم اسلام و مسلمین محمد علی فتحی
از اعمال عبادی زیادی که در آنهاحضور قلب نداریدپرهیز کنید.
سعی کنید به کیفیت کار توجه کنید تا کمیّت آن.
اعمال زیر را هر روز انجام دهید:
۱. سوره «یس» یکبار.
۲. صلوات به هر تعداد که می توانید.
۳.استغفار هفتاد بار.
۴. به کارهای مربوط به منزل و فرزندان و همسرتان بپردازید و در این زمینه کم نگذارید.که از صد سال شب زنده داری بهتر است.
۵. تا ضرورت اقتضا نکرد صحبت نکنید.
۶. قبل از انجام هرکاری و گفتن کلامی درباره اش فکر کنید اگر مرضی خدا بود انجام دهید.
۷. از معاشرت با انسانهایی که غافل هستند پرهیز کنید.
۸. فعالیت مجازی را کم کنید و در ساعت خاصی کتاب مطالعه کنید.
۹. با همسرتان درباره استفاده بهینه و در زمان خاص از موبایل پیشنهاد مذاکره بدید و بین هم قراری برای فعالیت بگذارید.
هر روزه طرف صبح که از خواب بیدار مى‌شوید، قصد جدى کنید که هر عملى پیش آید، رضاى خدا، عزّ اسمه، را مراعات خواهم کرد. آن وقت در هر کارى که مى‌خواهید انجام دهید، نفع آخرت را منظور خواهید داشت، به طورى که اگر نفع اخروى نداشته باشد، انجام نخواهید داد، هرچه باشد. و همین حال را تا شب، وقت خواب، ادامه خواهید داد.
وقت خواب، چهار- پنج دقیقه‌اى در کارهایى که روز انجام داده‌اید، فکر کرده و یکى‌یکى از نظر خواهید گذرانید، هرکدام مطابق رضاى خدا انجام یافته، شکر کنید و هرکدام، تخلف شده استغفار کنید و این رویه را هرروز ادامه دهید.
این روش اگرچه در بادى حال، سخت و در ذائقه نفس تلخ مى‌باشد، ولى کلید نجات و رستگارى است.
و هر شب، پیش از خواب توانستید سور مسبّحات یعنى:
سوره‌هاى حدید و حشر و صف و جمعه و تغابن را بخوانید و اگر نتوانستید، تنها سوره حشر را بخوانید[1].
قال الله تعالی:
ولَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ[1]
ترجمه:
(به معبود) کسانى که غیر خدا را مى خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روى ظلم و جهل، خدا را دشنام دهند. این گونه براى هر امّتى عملشان را زینت دادیم. سپس بازگشت همه آنان به سوى پروردگارشان است. و آنها را از آنچه عمل مى کردند،آگاه مى سازد (و پاداش و کیفر مى دهد).
نکته ها:
1- این آیه به صراحت ناسزاگویی به کفار و مشرکین را نکوهش می کند و دلیل آن را مقابله آنان به مثل و سب خدای تعالی می داند.
2- ناسزا گویی به مقدسات اشخاص طبق آیه شریفه نکوهش شده و حرام می باشد.
3- از آیه استفاده می شود که منطق اسلام ناسزا گویی نیست بلکه عقاید خود را مسلمان واقعی با برهان و دلیل مطرح کرده و از آن دفاع می کند.
4- لعن اگرچه ناسزا گویی و سبّ محسوب نمی شود ولی قطعا بدتر از آن است.
5- لعن دشمنان اهل البیت علیهم السلام آن هم به صورت علنی و در زمانه ای که دشمن به دنبال شکاف انداختن بین صفوف مسلمین است، کاری است خلاف آیه قرآن و سیره عملی اهل البیت علیهم السلام.
6- اهانت و سبّ و لعن بزرگان فرق اسلامی طبق فتاوای مراجع عظام جایز نیست و شیعه واقعی با برهان و دلیل می تواند آنان را نقد کند.
7- یک مورد لعن علنی از اهل البیت علیهم السلام نسبت به بزرگان اهل سنت گزارش نشده است اگر مواردی هم باشد قطعا از حیث سندی اعتبار ندارد.
8- اگر به واسطه اهانت به مخالفین مذهب، پیروان آنان ، خون شیعه ای را بریزند قطعا یکی از شریکان جرم، سبّ و لعن کننده می باشد.
9- شیعه واقعی نه از اهل البیت علیهم السلام جلو می افتد و نه عقب. شیعه ملازم اهل البیت علیهم السلام است.
10- در سیره عملی اهل البیت علیهم السلام اهانت و سبّ بزرگان اهل سنت جای ندارد.
11- برادران اهل سنت، رفتار ناشایست جهّال از شیعه را به پای اهل البیت علیهم السلام و شیعیان بصیر و متعهد ننویسند.
خادم اسلام و مسلمین محمد علی فتحی
مقاوت در مبارزه با دشمن نتیجه اش پیروزی است.
مذاکره با دشمن جز شکست، نتیجه ای نخواهد داشت.
سردار تشکر، خدا قوت برادر.
سردار سلیمانی تشکر
چند نکته درباره بدعت ایام محسنیه
1- بی تردید مصیبت شهادت حضرت محسن بن علی دلهای همه محبان خاندان عصمت علیهم السلام و آزادگان جهان را داغدار کرده است.
2- قاتلین این سبط پیمبر قطعا مغضوب الهی هستند که لعنت خدا بر آنان باد.
3- اظهار اندوه و تاسف بر این مصیبت از موارد قربات الی الله است.
4- بی تردید برگزاری ایام محسنیه در این برهه از زمان جز ایجاد شکاف و تفرقه بین امت اسلامی چیز دیگری نخواهد داشت.
5- از بین علما و مراجع سلف بصیر و آگاه به زمان و علمای فعلی کسی دستور به برگزاری چنین مناسبتی نکرده است.
6- در سیره عملی اهل البیت علیهم السلام نیز چنین چیزی وجود ندارد.
7- متاسفانه جریان خطرناک آخوندهای انگلیسی با مسائلی از این دست به اختلاف افکنی بین امت اسلامی و زشت کردن چهره شیعه دامن می زنند.
8- شیعه واقعی نه جلوتر از اهل البیت علیهم السلام حرکت می کند و نه از آنان عقب می افتد.
9- شیعه واقعی و با بصیرت ملازم اهل البیت علیهم السلام است.
لطفا این پیام را منتشر کنید.
امام صادق علیه السلام:
مَن أدخَلَ السُّرورَ على مُؤمِنٍ فقد أدخَلَهُ على رسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله ، و مَن أدخَلَهُ على رسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله فقد وَصَلَ ذلکَ إلى اللّهِ ، و کذلکَ مَن أدخَلَ علَیهِ کَرْباته.
«هر که به مؤمنى شادى رساند ، به رسول خدا صلى الله علیه و آله شادى رسانده باشد و هر که به رسول خدا صلى الله علیه و آله شادى رساند ، به خدا شادى رسانده باشد و چنین است هر که به مؤمنى اندوهى رساند .[1]»
علی بن مهزیار می گوید:
کَتَبتُ إلى أبی جَعفَرٍ علیه السلام وشَکَوتُ إلَیهِ کَثرَةَ الزَّلازِلِ فِی الأَهوازِ ،وقُلتُ :
تَرى لِیَ التَّحَوُّلَ عَنها ؟
فَکَتَبَ علیه السلام :
لا تَتَحَوَّلوا عَنها ، وصومُوا الأَربِعاءَ وَالخَمیسَ وَالجُمُعَةَ ، وَاغتَسِلوا وطَهِّروا ثِیابَکُم ، وَابرُزوا یَومَ الجُمُعَةِ ، وَادعُوا اللّهَ فَإِنَّهُ یَدفَعُ عَنکُم .
قالَ : فَفَعَلنا فَسَکَنَتِ الزَّلازِلُ .
على بن مهزیار نقل می کند:
به ابو جعفر (امام جواد) علیه السلام نامه اى نوشتم و از فراوانى زلزله در اهواز به ایشان شکایت نمودم و گفتم : آیا صلاح مى دانید من از این شهر منتقل شوم؟
ایشان مرقوم فرمود :
«از آن جا منتقل نشوید . چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگیرید و غسل کنید و جامه هاى پاکیزه بپوشید و روز جمعه بیرون روید و به درگاه خدا دعا کنید . [خداوند ،] زلزله را از شما برطرف مى کند.
ما این کار را کردیم و زلزله ها فرو نشستند ..[1]»
[1] - تهذیب الأحکام : ج 3 ص 294 ح 891 ، کتاب من لا یحضره الفقیه : ج 1 ص 544 ح 1515 ، علل الشرایع : ص 555 ح 6 ، بحار الأنوار : ج 91 ص 150 ح 8 .
